Christliche Rückkehr nach Kleinasien Auch mit Pfarrer-Verhaftungen und Kirchenwegnahmen nicht aufzuhalten.

Zum ersten Mal nach 95 Jahren konnte im von apostolischer Zeit bis nach dem Ersten Weltkrieg christlichen Smyrna zu Epiphanias wieder ein öffentliches Gedenken der Taufe Jesu im Jordan stattfinden. Dieses hatte zum letzten Mal am 6. Januar 1922 er orthodoxe Metropolit Chrysostomos Kalafatis am Hafenkai vollzogen. Neun Monate später warfen dort Freischärler Kemal Atatürks die Christen der Stadt – Orthodoxe, Evangelische und Katholiken – ins Meer, während Chrysostomos von einem fanatischen Mob zu Tod gemartert wurde. Jetzt konnte sein letzten Herbst nach fast hundertjährigem Unterbruch eingesetzter Nachfolger Bartholomaios Samaras die traditionellen Wasser-Segnung feiern. Ihm zur Seite Baptisten-Pfarrer Ertan Cevik mit seiner Gemeinde und an die 800 TeilnehmerInnen, die meisten von ihnen aus Russland, der Ukraine, Rumänien, Moldawien und Georgien.

So gibt es fast ein Jahrhundert nach Vernichtung des christlichen Lebens in Izmir wieder eine wachsende kirchliche Präsenz. Diese Entwicklung kann auch von Schikanen des Erdogan-Regimes nicht aufgehalten werden, das besonders evangelische Pfarrer und Gläubige in die Verfolgung der reform-islamischen Gülenbewegung hineinzuziehen versucht. So wurde zuletzt der amerikanische Pastor Andrew Craig Brunson Mitte Dezember wegen Kontakten zu Anhängern Gülens verhaftet. Er wirkte seit 20 Jahren in der Türkei und wäre 2011 beinahe einem Islamisten-Mörder zum Opfer gefallen. Das alles kann aber nicht verhindern, dass Arbeitsemigranten aus dem ehemaligen Ostblock, die meist ohne jede kirchliche Bindung in die Türkei gekommen sind, sich dort jetzt neuen evangelischen oder orthodoxen Gemeinden anschliessen. Da viele von ihnen nicht getauft sind, und wegen der historischen Verwurzelung des Baptistentums in Russland, der Ukraine, im Kaukasus und Rumänien, wird Izmirs baptistische Gemeinde bevorzugt. Sie wurde 1999 von dem in Deutschland ausgebildeten und ordinierten Ertan Cevik zunächst als Hauskirche begründet.- Ähnlich liegen die Verhältnisse in Samsun an der türkischen Schwarzmeerküste.

Bei Bursa südöstlich von Istanbul verkauften die örtlichen türkischen Behörden – von der Oppositionspartei CHP – unlängst zwei seit 1923 verlassene und verfallene Kirchen zurück. Der orthodoxe Bischof Elpidoforos Lambriniadis liess sie renovieren und stellte sie auch den zusammen etwa 400 evangelischen und katholischen Christen der Region zur Verfügung. Der Bedarf war umso dringender, als die bisher von allen Konfessionen gemeinsam genutzte alte „französische“ Kirche im Zentrum von Bursa 2016 den Christen vom Bürgermeister der Erdogan-Partei AKP weggenommen wurde. Eine internationale Unterschriftenaktion konnte nur den Aufschub dieser Massnahme erreichen.

Die „Neu-Orthodoxen“ der Gegend zählen an die 2000, fast alle aus Russland und der Ukraine. Sie haben in der Schwerindustrie von Bursa Arbeit gefunden und leben inzwischen meist in Mischehen mit islamisch-türkischen PartnerInnen. So sind schon eine Reihe gesamtfamiliärer Hauskirchen entstanden, doch gibt es auch blutige Glaubenskonflikte: Z.B. die Ermordung einer Russin durch ihren Muslim-Mann, weil sie nicht bereit war, Jesus zu verleugnen.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!!

Η γέννηση του Χριστού ας σημάνει την αρχή για μια καλύτερη ζωή γεμάτη αλήθεια και φως.

Υγεία, αγάπη, ευτυχία, χαμόγελα, δημιουργικότητα είναι οι ευχές μας με αγάπη από τους διαχειριστές και τους συνεργάτες σε Αυστρία, Γερμανία, Ελλάδα και Καναδά, των εφημερίδων HAPHAESTUS WIEN και ΦΩΣ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΙΑΣ.

 

                        Καλά Χριστούγεννα! !

Bunter Theaterherbst in Istanbul „Alamut“: Hautnaher Islamistenterror auf der Bühne

 

Von Heinz Gstrein

Istanbuls bunte Theaterszene trotzt auch in dieser Saison dem politischen Frost aus Ankara. Obwohl Erdogan inzwischen nicht nur ehemalige Kirchen, sondern auch vielbesuchte Theater in Moscheen verwandelt. So die für Opernaufführungen und andere musikalische Werke beliebte Freilichtbühne im Schloss Rumeli Hissar beim Vorort Yeniköy droben am Bosporus. Vergeblich hatten namhafte Sängerinnen und Sänger dagegen protestiert. Gut, dass es in der Nähe noch den Theatersaal eines früheren Sultanspalastes gibt, der heute das Österreichische Generalkonsulat beherbergt. Dort wird im November deutsches Theater gespielt: Maxi Blahas Erfolgsstück  „Es gibt mich nur im Spiegelbild.“ Istanbuls nach wie vor im Sinn von Atatürk „europäisiertes“ Publikum bekommt dort einen hintersinnigen Bühnenabend geboten. Texte von Elfriede Jellinek zum Werk Ingeborg Bachmanns – ein szenisches Portrait von zwei „Ausnahmeautorinnen“.

Sonst sind es aber islamische Themen, die sich Istanbuls Bühnen erobern, langsam, aber sicher. Nicht umsonst preist Staatschef Erdogan den Islam als einzige Leitschnur für Kultur, Politik und sogar Finanzen an. Obwohl die Türkei nach dem Wirtschaftswunder seiner früheren, vernünftigeren Ära zuletzt wirtschaftlich auf den Hund gekommen ist. Nachdem die blühenden Unternehmen der oppositionellen Gülen-Bewegung verstaatlicht und aufgezehrt sind, greift Ankara nach den Spar-Euros der Deutschland-Türken. Es sei ihre patriotische Pflicht, diese Guthaben in die Heimat zu überweisen. Das soll auch ein satirisches Thema für diesen Istanbuler Theaterwinter werden. Doch wagt sich keiner der letzten Kleinkunst-Kabarettisten so recht an dieses heiße Eisen.

Dauerbrenner ist schon die dritte Spielzeit „Rabia Adawiyya“, ein alter ägyptischer Film in Bühnenfassung und türkischer Übersetzung. Er schildert das spannende Leben einer frühen islamischen Mystikerin, die es von der Sexsklavin zur Botin der Gottesminne gebracht hat. Ein durchaus feministisches und esoterisches Stück, das nichts mit dem zu tun hat, was wir uns heute landläufig unter Islam vorstellen.

Noch avantgardistischer ist das vom erfolgreichen Bühnenautor Betül Odabasi Törk frisch geschriebene Drama „Alamut“. Es behandelt den gerade jetzt besonders akuten Islamisten-Terror mit einer Rückblende ins Mittelalter: In die Assassinen-Hochburg Alamut. Dort wollte dieser frühe Geheimbund mit Haschisch angestachelter politischer Mörder (Haschaschin wurde bei uns zu Assassinen) den nach ihren Bluttaten verheißenen Siebten Himmel schon auf Erden vorwegnehmen: Bei Orgien mit Rauschgift und schönen Frauen, die Regisseur Zafer Kayaokay im „Kulturtheater Kartal“ hautnah auf die Bühne bringt. Das Stück zeigt, wie eng Sektenislam und Terror schon vor Jahrhunderten miteinander verbunden waren, als die Dolche der Assassinen unter den Kreuzfahrern und bis herüber ins Abendland tödlich zustießen. Für die damalige Welt waren sie genauso schlimm und gefährlich, aber nicht insgesamt typisch, wie heute der Islamische Staat oder Al-Kaida.

Η Χάλκη στην εκπομπή «Ένας Κόσμος Ελλάδα»

von Georg Gstrein

Όπως είχαμε γράψει την περασμένη εβδομάδα η Λίτσα Πισκέρα στην εκπομπή της » Ένας Κόσμος Ελλάδα» θα φιλοξενήσει τον Μητροπολίτη Προύσης Ελπιδοφόρο. Από τον Αύγουστο του 2011 ο Οικουμενικός Πατριάρχης του ανάθεσε  και την Ηγουμενία της  εν Χάλκῃ Ιεράς Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής Αγίας Τριάδος. Στην οποία και φιλοξενείται η περίφημη Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Με τις προσπάθειες του Παναγιότατου και του Άγιου Προύσης ελπίζουμε όλοι να δούμε να ξαναλειτουργήσει η Σχολή και τον Σεβασμιότατο Διευθυντή της ή ποιο σωστά Άγιον Σχολάρχη όπως είναι ο σωστός όρος.

Μερικά λόγια για τον Δεσπότη. Γέννημα  Θρέμμα Κωνσταντινοπολίτης  τελείωσε με άριστα την Θεολογική Σχολή της Θεσσαλονίκης και έκανε μεταπτυχιακό  στην Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Βόννης . Μιλάει διάφορες ξένες γλώσσες όπως Αγγλικά, Γερμανικά, Γαλλικά και Αραβικά. Χειροτονήθηκε Διάκος το 1994. Το 2001 αναγορεύθηκε  διδάκτωρ  από την Θεολογική Σχολή της Θεσσαλονίκης  με θέμα » «Ἡ έναντι της Συνόδου της Χαλκηδόνος στάσις του Σεβήρου Αντιοχείας.» Αρχιγραμματέας της Συνόδου διορίσθηκε το 2005 και εχειροτονήθη Πρεσβύτερος. Από το 2009 είναι καθηγητής στο ΑΠΘ τμήμα Θεολογίας και το 2011 εξελέγη Μητροπολίτης Προύσης υπέρτιμος καὶ έξαρχος Βιθυνίας. Ένα πολύ  σύντομο βιογραφικό του Σεβασμιότατου. 

Όπως σας υποσχεθήκαμε όσοι δεν μπόρεσαν να ακούσουν την εκπομπή ή θέλουν να την ξανά παρακολουθήσουν  έχουν την ευκαιρία με την συνεργασία της εκπομπής να την ακούσετε από τον Ήφαιστο Βιέννης

Καλή σας ακρόαση.

 

Ευχαριστούμε πολύ τον ACTION FM και την Λίτσα Πισκέρα

«Η λύση θα πρέπει να είναι πολιτική και όχι δικαστική»

 

von Georg Gstrein

Την πρόταση του Ποταμιού για την αδειοδότηση των τηλεοπτικών σταθμών παρουσίασε πριν από λίγο  στον Πρόεδρο της Βουλής Νίκο Βούτση, ο Σταύρος Θεοδωράκης.

 Ο πρόεδρος του κόμματος μετά το τέλος της συνάντησης έκανε τις ακόλουθες δηλώσεις :

«Περισσότερα κανάλια, περισσότεροι εργαζόμενοι, περισσότερα λεφτά στα δημόσια ταμεία και περισσότερη διαφάνεια των οικονομικών των καναλιών. Αυτή είναι η πρόταση που κάναμε στον Πρόεδρο της Βουλής και θα κάνουμε και σε όλους του πολιτικούς αρχηγούς. Φοβάμαι ότι βρισκόμαστε σε ένα αδιέξοδο και η λύση θα πρέπει να είναι πολιτική και όχι δικαστική. θα πρέπει δηλαδή η κυβέρνηση να καταλάβει ότι έχει κάνει ένα λάθος να σεβαστεί την ανάγκη για περισσότερη ενημέρωση  για περισσότερο ελληνικό πρόγραμμα και να ξανασυζητήσει  με το κοινοβούλιο μια νέα νομοθετική ρύθμιση . Ο κ. Βούτσης βέβαια υπερασπίστηκε τις ρυθμίσεις που έχει κάνει μέχρι σήμερα η ελληνική   κυβέρνηση. Από εκεί και πέρα όμως είναι ανοιχτός στο να συζητήσουμε τις επόμενες μέρες  ανάλογα και τις αποφάσεις  για τη σύνθεση του ΕΣΡ και πιθανές νέες αποφάσεις».

Η πρόταση διαπνέεταια από πέντε βασικούς άξονες σύμφωνα με τους οποίους η νομοθεσία οφείλει να προβλέπει:

– Περισσότερα κανάλια

– Περισσότερους εργαζόμενους

– Περισσότερα χρήματα στα δημόσια ταμεία

– Περισσότερη διαφάνεια ως προς την προέλευση των χρημάτων που επενδύονται στην τηλεόραση

Αναλυτικά η πρόταση, όπως παρουσιάστηκε στον πρόεδρο της Βουλής Νίκο Βούτση:

Περισσότερες επιλογές (στην ενημέρωση και τον πολιτισμό)

Πέντε προτάσεις για την τηλεόραση:

1. Συγκρότηση Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης.

Η θητεία του είναι απολύτως ορισμένη χωρίς παρατάσεις.

2. Ανοιχτή διαδικασία αδειοδότησης έως 10 τηλεοπτικών σταθμών.

Οι άδειες έχουν δεκαετή ισχύ και δίνονται μετά από διαγωνισμό που διενεργείται από την Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης με όρους και προϋποθέσεις που θέτει το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης.

Οι αιτούντες άδεια θα πρέπει να πληρούν εκτός από τις οικονομικές προϋποθέσεις και συγκεκριμένα ποιοτικά χαρακτηριστικά.

Η στελέχωση του σταθμού, ο αριθμός των εργαζομένων, οι άξονες του προγράμματος του και η παραγωγή – και το κόστος παραγωγής – ελληνικού προγράμματος, είναι ανάμεσα στα κριτήρια που εξετάζει το ΕΣΡ.

3. Νομικά ή φυσικά πρόσωπα που συναλλάσσονται με το Δημόσιο (προμηθευτές του δημοσίου και εργολάβοι δημοσίων έργων) δεν μπορεί να μετέχουν στη μετοχική σύνθεση εταιρειών που κατέχουν τηλεοπτικούς σταθμούς.

4. Κάθε αδειοδοτούμενος καταβάλλει εφάπαξ 10 εκατομμύρια ευρώ ενώ παράλληλα θεσπίζεται ετήσιο τέλος χρήσης συχνότητας και το οποίο θα αντιστοιχεί σε 2% των ακαθάριστων ετήσιων εσόδων του σταθμού.

5. Κάθε έτος διενεργείται έλεγχος των βασικών οικονομικών και ποιοτικών όρων λειτουργίας των επιχειρήσεων.

Οι σταθμοί είναι υποχρεωμένοι να προσκομίζουν στοιχεία που θα αποδεικνύουν τη βιωσιμότητά τους και τη συμμόρφωσή τους στο νόμο. Η φορολογική και ασφαλιστική ενημερότητα, η εξυπηρέτηση τυχόν τραπεζικού δανεισμού, οι δεσμεύσεις για την παραγωγή ελληνικού προγράμματος καθώς και η συνεπής καταβολή μισθών στους εργαζόμενους, είναι ανάμεσα σε αυτά που εξετάζονται κάθε χρόνο. Μη συμμόρφωση με αυτές τις υποχρεώσεις επιφέρουν άμεση ανάκληση της άδειας μετά από απόφαση του ΕΣΡ.

Σ’ αυτό το πλαίσιο το Ποτάμι υπενθυμίζει τι συμβαίνει σε κάποιες άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Η Ευρωπαϊκή εμπειρία

Η Σουηδία αφαίρεσε από την κυβέρνηση την αρμοδιότητα αδειοδότησης ιδιωτικών σταθμών το 2008, με την είσοδο δηλαδή στην ψηφιακή εποχή, και τη μετέφερε σε ανεξάρτητη αρχή και η οποία σε τακτά διαστήματα προκηρύσσει διαγωνισμούς για χορήγηση νέων αδειών.

Η Ισπανία έχει θεσμοθετήσει τέλος χρήσης της συχνότητας 3% επί των ακαθάριστων ετήσιων εσόδων.

Χώρες πληθυσμιακά συγγενείς με την Ελλάδα διαθέτουν πολύ περισσότερα κανάλια από τα 4 στα οποία χορήγησε άδειες η κυβέρνηση: η Πορτογαλία διαθέτει 12 σταθμούς μικτού περιεχομένου ενώ η Αυστρία, με κατά τι μικρότερο πληθυσμό από την Ελλάδα, διαθέτει 9 ιδιωτικούς σταθμούς εθνικής εμβέλειας.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος σχολιάζοντας την ομιλία Τσίπρα στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ

 

Ως προς την οικονομία, αντί ο κ. Τσίπρας να συνειδητοποιήσει το μέγεθος της βλάβης που έχουν προκαλέσει αυτός και οι συνεργάτες του, αντί να αντιληφθεί ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα της οικονομίας είναι η παρουσία της κυβέρνησής του, προσπαθεί να παραβιάσει ανοικτές θύρες ως προς το χρέος για να δείξει ότι δήθεν έχει στόχο και διεθνείς συμμάχους και αντιπάλους.

Το μόνο δυστυχώς που έχει καταφέρει είναι οι δεδομένες από το 2012 πρόσθετες παραμετρικές αλλαγές που επηρεάζουν την παρούσα αξία και θα συμπληρώσουν τη μεγάλη παρέμβαση του 2012 στην ονομαστική και στην παρούσα αξία του χρέους, να μετακινηθούν από τις αρχές του 2015 στα μέσα του 2018 και να συνδεθούν με τους όρους του τέταρτου μνημονίου που είναι όλο δικό του, όπως και το τρίτο. Ας μη προκαλέσει τουλάχιστον μεγαλύτερη ζημία με το ψευδές σκηνικό που προσπαθεί να στήσει  και πάλι για φτηνούς επικοινωνιακούς  λόγους.

 

Ως προς τους θεσμούς, τα ΜΜΕ και τη Δικαιοσύνη, είναι προφανές ότι δεν αντιλαμβάνεται – γιατί ο τρόπος που σκέπτεται δεν το επιτρέπει –  ότι σε μια συντεταγμένη δημοκρατική πολιτεία, σε ένα κράτος δικαίου, ο τελικός λόγος για τα θεμελιώδη δικαιώματα και τις θεσμικές εγγυήσεις, μια από τις οποίες είναι η πολυφωνία των ΜΜΕ, ανήκει όχι στη Βουλή και την κυβέρνηση, αλλά σε Ανεξάρτητες Αρχές και εντέλει στην Ελληνική Δικαιοσύνη που ελέγχει τη συνταγματικότητα των νόμων.  Αλλά και πέραν αυτής στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι  εξελίξεις θα τον βοηθήσουν  να τα αντιληφθεί όλα  αυτά.

«Ανάσταση» για το Εβραϊκό Νεκροταφείο Ξάνθης

 

Μετά από συντονισμένες προσπάθειες των μελών του ΠΑΚΕΘΡΑ αποκαταστάθηκαν τα ταφικά μνημεία που κείτονταν κατεστραμμένα για χρόνια

 Β. Αϊβαλιώτης: «Η Ξάνθη απέκτησε ένα ακόμη σημαντικό σημείο ενδιαφέροντος και ευχόμαστε ο δήμος να το συμπεριλάβει σε μελλοντικές εκδόσεις»

ΧΑΡΗΣ ΔΙΑΦΩΝΙΔΗΣ

chdiafonidis@empros.gr

Το Πολιτιστικό Αναπτυξιακό Κέντρο Θράκης (ΠΑΚΕΘΡΑ) έχει ασχοληθεί τα τελευταία 15 χρόνια με συστηματικό τρόπο με την παρουσία των Εβραίων στην Ξάνθη αλλά και στη Θράκη ευρύτερα. Ο κατά το έτος 1943 ολοκληρωτικός σχεδόν αφανισμός των Εβραϊκών οικογενειών της Θράκης ακολουθήθηκε από την σταδιακή εξαφάνιση της μνήμης και των υλικών ιχνών της παρουσίας τους (κατοικίες, εμπορικά καταστήματα και επιχειρήσεις, σχολεία, συναγωγές, νεκροταφεία). Όσον αφορά στα πολύ σημαντικά και ιερά νεκροταφεία, σήμερα εξακολουθούν να υπάρχουν στο Διδυμότειχο και την Ξάνθη (μετά τις σιδηροδρομικές γραμμές στον δρόμο προς Πετεινό), ενώ αυτά της Ορεστιάδας, της Αλεξανδρούπολης και της Κομοτηνής δεν υπάρχουν πλέον.

Οι καταστροφές στο Εβραϊκό Νεκροταφείο Ξάνθης

Στην περίπτωση του Εβραϊκού Νεκροταφείου Ξάνθης, για το οποίο το ΠΑΚΕΘΡΑ έχει εκδώσει τευχίδιο με φωτογραφικό υλικό και το ιστορικό της αναστήλωσης, υπήρξε τα τελευταία χρόνια διαφόρων ειδών και έκτασης καταστροφή σε όλους σχεδόν τους τάφους. Κατά την γνώμη των μελών Κέντρου αλλά και σύμφωνα με μαρτυρίες προσώπων που κατοικούσαν στην περιοχή, τρεις είναι οι κύριες αιτίες των εκτεταμένων καταστροφών. Η αναζήτηση χρημάτων ή πολύτιμων αντικειμένων, η μισαλλοδοξία και η αρπαγή μαρμάρινων κυρίως πλακών για χρήση τους σε άλλες κατασκευές. Κατά τις καταγραφές και έρευνες που πραγματοποίησε τα τελευταία χρόνια κυρίως ο Βασίλης Αϊβαλιώτης, μέλος του ΠΑΚΕΘΡΑ, εντοπίστηκε η αφαίρεση 20-30 μικρών (μεγέθους περί τα 50×40 εκατοστά) μαρμάρινων επιτύμβιων επιγραφών.

Αναθέρμανση του ενδιαφέροντος και έναρξη των πρώτων εργασιών

Η αναθέρμανση της ενασχόλησης του ΠΑΚΕΘΡΑ με τους Εβραίους της Ξάνθης ξεκίνησε στις αρχές Φεβρουαρίου του 2015, σε συνάντηση-συζήτηση μεταξύ των Δ. Τσιγάρα, Δ. Κασαπίδη και Β. Αϊβαλιώτη. Ακολούθησαν τρεις επισκέψεις στο σχεδόν συνολικά βανδαλισμένο εβραϊκό νεκροταφείο και μια πρώτη εκτίμηση κόστους εργασιών στοιχειώδους ευπρεπισμού. Μετά από την άδεια του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου στην Ελλάδα, ώστε να αναλάβει το ΠΑΚΕΘΡΑ την αποκατάσταση των ταφικών μνημείων, τις δαπάνες κάλυψαν, σχεδόν εξ ολοκλήρου, το ζεύγος των ιατρών της πόλης μας Ντορίλι Ισουά και Αναστάσιος Καραδέδος. Ακολούθησε τον Μάρτιο εκδήλωση μνήμης στην καπναποθήκη της οδού Σαλαμίνος 1, όπου είχαν συγκεντρωθεί από τους Βουλγάρους οι Ξανθιώτες Εβραίοι, πριν οδηγηθούν στο σιδηροδρομικό σταθμό και από εκεί στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Treblinka. Στο τέλος του ίδιου μήνα παραδόθηκε από τον δήμο Ξάνθης το κλειδί του νεκροταφείου και άρχισε η πρώτη φάση εργασιών.

Επισκέψεις απογόνων Εβραίων της Ξάνθης

Στις 2 και 3 Ιουνίου επισκέφθηκαν την Ξάνθη (από τις ΗΠΑ και τη Νότιο Αφρική) 4 αδέλφια (Ariela, Rina, Deborah και Michael) τέκνα του John Brownstone, του μόνου από ολόκληρη την οικογένειά του, που το 1943 απέφυγε τον θάνατο κατά τρόπο μυθιστορηματικό. Το «Ε» δημοσίευση στις 13-6-2015 μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη και ένα εκτεταμένο ρεπορτάζ για την επίσκεψή τους και την ιστορία του πατέρα τους. Τα αδέλφια ταξίδεψαν από Αλεξανδρούπολη έως Τρεμπλίνκα ακολουθώντας την κατά το 1943 διαδρομή των Εβραίων της ΑΜ-Θ από τα σπίτια τους μέχρι τον θάνατό τους. Εξεδήλωσαν τότε έντονο ενδιαφέρον για τον χαμένο εβραϊσμό της Ξάνθης και μετά την επιστροφή τους στις ΗΠΑ ακολούθησε επί καιρό τακτική αλληλογραφία με το ΠΑΚΕΘΡΑ, με αποστολή μετάφρασης 31 από τις 37 επιτύμβιες επιγραφές που φωτογραφήθηκαν στην πρώτη φάση εργασιών.

Μια αποκατάσταση ‘’φόρος τιμής’’ στους Εβραίους της Ξάνθης

Από τον Μάρτιο του 2016 ξεκίνησε η δεύτερη φάση εργασιών αναστήλωσης με τους τάφους της γνωστής οικογένειας Ντανιέλ (ιδιοκτήτη του κτηρίου του σημερινού Πολυχώρου αφιερωμένου στον Μάνο Χατζιδάκι στην οδό Βενιζέλου) και των πέριξ αυτών. Τα περισσότερα μαρμάρινα μέλη των ταφικών μνημείων βρίσκονταν διάσπαρτα και χρειάστηκε γερανός για την μετακίνησή τους, αλλά και πολλή προσοχή κατά την τοποθέτηση και αποκατάσταση των τάφων. Μέχρι και τον περασμένο Αύγουστο οι εργασίες συνεχίστηκαν με ιδιαίτερο ζήλο, με την συμμετοχή πολλών εθελοντών, φίλων του ΠΑΚΕΘΡΑ, αλλά και των υπηρεσιών του δήμου Ξάνθης. Ο αριθμός των τάφων, από τους αρχικά 100 εντοπισθέντες, ανήλθε μετά την ολοκλήρωση των εκσκαφών και τον εντοπισμό 19 ακόμη, σε 119. Μόνο τους τελευταίους μήνες έχουν επισκεφθεί τον χώρο αρκετές οργανωμένες ομάδες φοιτητών του ΑΠΘ, μελών του Συνδέσμου Ελληνοϊσραηλινής Φιλίας από τη Θεσσαλονίκη, αλλά και Ξανθιωτών.

Σκέψεις, προτάσεις και επόμενοι στόχοι

Παρότι έχουν γίνει ήδη πολλά, τα μέλη του ΠΑΚΕΘΡΑ επιθυμούν να συνεχίσουν με όσα αρχικά είχαν προγραμματίσει για την ανάδειξη του ιστορικού χώρου, από τα οποία απομένει η τοποθέτηση νέας πινακίδας στην πύλη του νεκροταφείου, η αναγραφή των ονομάτων των 550 Ξανθιωτών Εβραίων του 1943 και η απόκτηση ενός βαγονιού τραίνου ως χώρου μνήμης, κάτι που εκκρεμεί ακόμη από τον ΟΣΕ. Πέρα από κάποιες πρόσθετες εργασίες στον χώρο του νεκροταφείου, έχει αρχίσει η έρευνα, συλλογή και επεξεργασία στοιχείων για έκδοση ενός τόμου από το ΠΑΚΕΘΡΑ με συντάκτες τους Β. Αϊβαλιώτη και Δ. Κασαπίδη, με βασικά κεφάλαια: Το Εβραϊκό Νεκροταφείο Ξάνθης, οι Εβραίοι της Ξάνθης κατά το έτος 1943, οι Εβραίοι στην Ξάνθη μετά το 1945. Το βιβλίο φιλοδοξεί να αποτελέσει συνέχεια της εργασίας του Θωμά Εξάρχου για τους Εβραίους της Ξάνθης. Τα μέλη του ΠΑΚΕΘΡΑ πιστεύουν ότι η Ξάνθη απέκτησε ένα ακόμη σημαντικό σημείο ενδιαφέροντος, ευχόμενοι ο δήμος Ξάνθης να το περιλάβει σε μελλοντικές σχετικές εκδόσεις και χάρτες. Ευχή και χρέος επίσης αποτελεί η ονοματοδοσία σε μία εκ των οδών της πόλης (με προτεινόμενο το ‘’Οδός Ξανθιωτών Εβραίων’’). Μια αξιέπαινη προσπάθεια στην οποία μετείχαν πολλοί άξιοι συγχαρητηρίων, αφού σύμφωνα με την Εβραϊκή διδασκαλία: «Η πραγματική φιλανθρωπία είναι εκείνη που αφορά και μεριμνά για τον νεκρό συνάνθρωπο»

πηγή empros.gr

 

Πόσο κοστίζει το… σχολικό «κουδούνι» φέτος;

‘’Προσγειωμένες’’ οι απαιτήσεις των δασκάλων, ‘’προσγειωμένες’’ και οι αγορές από τους γονείς, που επιμένουν στην ποιότητα

Από 20 ευρώ περίπου ξεκινάει η λίστα φτάνοντας τα 70 ευρώ μαζί με τσάντα – Τα έξοδα μειώνονται όσο πάμε σε μεγαλύτερες τάξεις

ΧΑΡΗΣ ΔΙΑΦΩΝΙΔΗΣ
chdiafonidis@empros.gr

Την Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου το κουδούνι μπορεί να χτύπησε πρωτίστως για τους μαθητές, που καλούνται είτε να εισέλθουν για πρώτη φορά στην εκπαίδευση ή να επιστρέψουν στον σχολικό βίο μετά την ανάπαυλα του καλοκαιρού, αλλά ‘’χτυπά’’ και για τους γονείς τους, που καλούνται να βάλουν το χέρι στην τσέπη για να τους αγοράσουν όλα εκείνα τα μικρά ή μεγάλα χρηστικά αντικείμενα και την γραφική ύλη. Άλλα απαραίτητα, άλλα λιγότερο, θα διευκολύνουν την εκπαιδευτική διαδικασία αλλά και θα δώσουν χρώμα, σχήμα και μορφή στις σχολικές τους αναμνήσεις. Για τους μικρούς ιδίως μαθητές, η πρώτη τσάντα, οι κασετίνες, τα τετράδια και ο άτυπος συναγωνισμός για τον πιο καλαίσθητο και μοδάτο σχολικό εξοπλισμό συνεχίζεται και στις μέρες μας. Όσο και αν οι οικονομικές δυνατότητες έχουν μειωθεί, οι γονείς ακόμη και σήμερα επιμένουν να αγοράζουν στα παιδιά τους αυτά που πιθανώς οι ίδιοι στερήθηκαν, επιλέγοντας τα πιο ποιοτικά και επώνυμα προϊόντα. Τις επόμενες μέρες αναμένεται να αυξηθεί περισσότερο η εμπορική κίνηση στα καταστήματα σχολικών ειδών, καθώς οι μουσουλμάνοι συμπολίτες μας τώρα ξεκινούν τις αγορές τους, λόγω της γιορτής του Μπαϊραμιού.
Μεγαλύτερες οι απαιτήσεις στις μικρότερες ηλικίες
Τα παιδιά, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, γνωρίζουν για τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες που βιώνουν οι οικογένειές τους, εκτός από τους μικρούς μαθητές, που επιμένουν να εξοπλιστούν με τσάντες, κασετίνες και τετράδια που φέρουν επάνω τους αγαπημένους τους παιδικούς ήρωες κινουμένων σχεδίων. Η αλήθεια είναι ότι τόσο οι εκπαιδευτικοί, όσο και τα καταστήματα σχολικών ειδών έχουν προσαρμοστεί στις νέες ανάγκες, γι’ αυτό και διαθέτουν είδη για όλα τα βαλάντια. Οι περισσότεροι δάσκαλοι έχουν ξεχάσει πλέον τις μακροσκελείς λίστες σχολικών που παρήγγειλαν σε εποχές ευμάρειας και το κόστος των οποίων έφτανε μέχρι και τα 100 ευρώ μαζί με την σχολική τσάντα. Όπως δήλωσε στο «Ε» η κα Έρση Παρχαρίδου του Βιβλιοχαρτοπωλείου «Κουτσούμπα», οι απαιτήσεις των δασκάλων ποικίλλουν, καθώς κάποιοι είναι πιο απαιτητικοί, ανεβάζοντας και το κόστος για τους γονείς. Συνήθως όμως για το Δημοτικό με 20-25 ευρώ ένας μαθητής είναι καλυμμένος, ενώ στο νηπιαγωγείο τα έξοδα αυξάνονται, αφού η απασχόληση των παιδιών αφορά κυρίως καλλιτεχνικές δραστηριότητες. «Όσο πάμε σε μεγαλύτερες τάξεις το κόστος μειώνεται, ενώ και οι τσάντες για τα μικρά παιδιά είναι ακριβότερες, αφού πολλές φορές επιλέγονται τσάντες-τρόλει λόγω του βάρους των βιβλίων». Οι σχολικές τσάντες ξεκινούν από τα 10 ευρώ περίπου, ενώ φτάνουν μέχρι και τα 57 ευρώ, ενώ τσάντες με ροδάκια μπορεί κάποιος να βρει και με 25 ευρώ.
Κινήσεις στήριξης των οικονομικά ασθενέστερων συμπολιτών μας
Στο κατάστημα «Κουτσούμπα» διαπιστώσαμε ότι κάποιοι γονείς αγόρασαν τα αναγκαία για το σχολείο με ένας είδος πίστωσης. Όταν ρωτήσαμε την κα Παρχαρίδου, μας είπε ότι από τον Σύλλογο Γυναικών «Η Αγάπη» έχουν δοθεί κάποια ονόματα γονιών και ένα ποσό ικανό για να καλύψει τα έξοδά τους. Παρόμοιες κινήσεις έχουν γίνει και από το Κοινωνικό Παντοπωλείο, στο οποίο διατέθηκαν είδη γραφικής ύλης στην πρόσφατη θεατρική παράσταση των «Έντιμων Απατεώνων», ενώ αρκετοί σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων σε διάφορα δημοτικά σχολεία του νομού συνεισφέρουν αγοράζοντας ένα ή δύο είδη (τετράδια, μολύβια) για όλα τα παιδιά και τα προσφέρουν σε μορφή δώρου.
Στήριξη της τοπικής αγοράς μέσα από ποιοτικά προϊόντα
Οι τιμές κυμαίνονται στα ίδια επίπεδα με πέρυσι, ανέφερε ο βιβλιοπώλης και εκδότης Μιχάλης Σπανίδης, τονίζοντας ότι έχουν μεριμνήσει να υπάρχουν σχολικά είδη για όλα τα γούστα, αλλά κυρίως για όλα τα πορτοφόλια. «Υπάρχουν τσάντες σε διάφορες τιμές. Ξεκινούν από 10 ευρώ τα σακίδια και φτάνουν και στα 60 ευρώ. Αλλά και όλα τα σχολικά είναι περίπου στις περσινές τιμές», σημείωσε ο ίδιος, προσθέτοντας πως η κίνηση έχει αυξηθεί αυτές τις μέρες, ενώ τις προηγούμενες γινόταν διερεύνηση αγοράς από τους γονείς. «Έχουμε δουλειά μετά από μια ραστώνη καλοκαιρινή. Το βασικό είναι ο κόσμος να καταλάβει πως αν αγοράζει σχολικά από τα Βιβλιοπωλεία της πόλης και όχι τα πολυκαταστήματα ενισχύει την αγορά της πόλης και τα χρήματά του πιάνουν τόπο στον τόπο μας γιατί ξοδεύονται εδώ και δεν φεύγουν», σχολίασε χαρακτηριστικά ο κ. Σπανίδης για τα πολυκαταστήματα που έχουν περάσει στην ‘’επίθεση’’ μέσα από προσφορές και διαφημίσεις, προκειμένου να κερδίσουν μεγαλύτερο μερίδιο από την ‘’πίτα’’ των πωλήσεων, αλλά και από την εμπιστοσύνη μαθητών και γονιών.
Πόσο πάει η λίστα: Οι τιμές που θα βρείτε στα Βιβλιοπωλεία και τα καταστήματα παιχνιδιών της πόλης
Σχολική τσάντα από 10 έως 60 ευρώ (με ρόδες)
Κασετίνα από 2 έως 12.90 ευρώ
Μολύβι από 0.25 έως 1.10 ευρώ και μέχρι 5 ευρώ για τα μηχανικά
Στυλό από 0.30 έως 3.00 ευρώ
Γόμα από 0.20 έως 1.85 ευρώ
Ξύστρα από 0.10 έως 2 ευρώ
Τετράδια από 0.50 έως 1.90 ευρώ (μπλε απλά) και σπιράλ / με θέματα από 0.95 έως 6.90 ευρώ
Μαρκαδόροι από 0.60 έως 2.50 ευρώ, ενώ κάποιες μάρκες φτάνουν και τα 5.60 ευρώ
Aquarelle 1.50 ευρώ
Συνδετήρες 0.50 ευρώ
Κόλλα (Ελληνική Typo) από 0.60 έως 2.50 ευρώ, UHU έως 3.15 ευρώ
Ντοσιέ από 0.65 έως 3.50 ευρώ
Ψαλίδι από 0.56 έως 2.20 ευρώ
Σετ χάρακες / μοιρογνωμόνια 1 ευρώ
Blanco από 0.60 έως 3.45 ευρώ
Πλαστελίνη 2.60 ευρώ
Παγουρίνο από 3 ευρώ έως 7.90 ευρώ
Ντύσιμο βιβλίων 0.30 ευρώ / 10 τεμάχια, ενώ κάποια βιβλιοπωλεία αναλαμβάνουν το ‘’ντύσιμο’’ με 0.90 ευρώ το βιβλίο.

πηγή empros.gr

Dauerbrenner ukrainische Autokephalie: Konstantinopler Beschlüsse Ende September zu erwarten

Von Heinz Gstrein

Istanbul. Mit ihrem bekannten Anliegen einer auch kirchlichen Verselbständigung Kiews von Moskau haben am 31. August die früheren ukrainischen Präsidenten Leonid Krawtschuk (1991-1994) und Wiktor Juschtschenko (2005-2010) beim Ökumenischen Patriarchen Bartholomaios I. vorgesprochen. Von diesem wurde kurz zuvor in derselben Angelegenheit an seinem Amtsssitz im Phanar von Istanbul ein enger Mitarbeiter des heutigen Staatsoberhauptes der Ukraine Petro Poroschenko empfangen: Rostyslav Pawlenko, der Vizechef der Kiewer Präsidentschaftskanzlei. Er gilt als damit beauftragt, einen Zusammenschluss der derzeit drei rivalisierenden orthodoxen Kirchen am Dnepr (Moskauer Patriarchat, Kiewer Patriarchat, Autokephalisten) und womöglich auch der Ukrainischen Griechisch-Katholischen Kirche zu versuchen und der dann geeinten „Landesorthoxie“ die volle kirchliche Unabhängigkeit (Autokephalie) aus Konstantinopel zu erwirken.

Patriarch Bartholomaios I. ist dafür in doppelter Hinsicht die richtige Adresse: Zunächst gehörte die Ukraine von Anfang an zum Patriarchat Konstantinopel. Nach dessen Auffassung tut sie das auch heute, da der Phanar eine zweifelhafte Abtretung seiner Kiewer Metropolie an Moskau aus dem Jahr 1686 nie voll anerkannt hat. Zweitens ist der Ökumenische Patriarch als Koordinator der gesamten griechisch-orthodoxen Kirchenfamilie jene Instanz, von der die Autokephalie einer Landeskirche beschlossen und verkündet wird. So war das zuletzt der Fall mit Griechenland (1850), Serbien (1879), Rumänien (1885) und Bulgarien (1946). Erst spät vertrat die Russische Orthodoxe Kirche den anderen Standpunkt, dass eine Entlassung in die Autokephalie ausschließlich Sache ihrer Mutterkirche sei. So verlieh das Patriarchat Moskau 1970 im Alleingang seiner nordamerikanischen Diaspora den Status einer autokephalen „Kirche von Amerika“. Schon 1943 hatte es auf Drängen des Georgiers Stalin die Autokephalie der Georgischen Orthodoxen Kirche wiederhergestellt – was 1989 nachträglich vom Ökumenischen Patriarchen Dimitrios I. bestätigt wurde. Auch die „Orthodoxe Kirche der Tschechischen Länder und der Slowakei“ verfügt über zwei Autokephalien: Eine durch die Russen 1951 und die endgültige vom Ökumenischen Patriarchen 1998.

Die Frage der Verleihung des autokephalen Status wurde dann noch zum Stolperstein für das orthodoxe Konzil von Kreta im Juni 2016: Nachdem dieser wegen russischen Vetos von der Themenliste abgesetzt werden musste, blieb die offene Differenz einer der Gründe für das Fernbleiben des Moskauer Patriarchats von dieser „Heiligen und Großen Synode der Orthodoxie“.

In ihrem Vorfeld hatte Bartholomaios I. spürbar darauf verzichtet, sich am heißen Eisen Ukraine die Finger zu verbrennen. Er wollte den von ihm erhofften Erfolg des Konzils nicht gefährden. Seit dem russischen Affront mit Kreta scheint er aber keinen Grund für Zurückhaltung mehr zu haben. Auch persönlich enttäuscht fühlte sich der Ökumenische Patriarch zuletzt durch für ihn gefährliche Verbreitung von Vorwürfen als Mitverschwörer beim Anti-Erdogan-Putsch durch russische Kirchenmedien (s.d. in diesem öki). Die ukrainischen Alt-Präsidenten fanden daher bei ihrer diesmaligen Vorsprache im Phanar ein besonders offenes Ohr.

Leonid Krawtschuk, letztes Oberhaupt der Sowjetukraine und ihr erster frei gewählter Präsident, hatte von Anfang an den Standpunkt vertreten, dass dem Ausscheiden von Kiew aus der Sowjetunion auch die Herauslösung ihrer rund 25 Millionen Orthodoxen – die drittstärksten nach Russland und Rumänien – aus dem Moskauer Patriarchat erfolgen müsse, um nach der politischen auch die religiöse Freiheit ohne russisches Gängelband zu gewährleisten. Dieselbe Sicht trug der inzwischen 82jährige jetzt eindringlich Bartholomaios I. vor. Darin unterstützte ihn sein zweiter Nachfolger Wiktor Juschtschenko kräftig. Während dessen Präsidentschaft war die Autokephalie erst recht ein Kernanliegen ukrainischer Unabhängigkeitspolitik geworden.

Der Ökumenische Patriarch besprach mehr als zwei Stunden lang mit den Alt-Präsidenten kirchenrechtliche Aspekte einer ukrainischen Autokephalie. Dabei anwesend waren auch der Konstantinopler „Cheftheologe“ Metropolit Ioannis Zizioulas von Pergamon, Metropolit Emmanuel Adamakis von Frankreich sowie der Generalsekretär des Patriarchensynods Bartholomaios Samaras. Von dessen nächster Sitzung Ende September werden nun im Phanar konkrete Beschlüsse in Sachen Ukraine erwartet. Bis dahin handhabt der Patriarch die ukrainische Kirchenfrage als „seine Chefsache“.

πηγή    öki

Giuseppe Verdi: Ernani όπερα σε τέσσερις πράξεις

 

 

 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ                                                                                  Αθήνα, 9 Σεπτεμβρίου 2016

 

Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2016

Αίθριο Μουσείου Μπενάκη

Ο Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων παρουσιάζει τη Συμφωνική Ορχήστρα και τη Χορωδία του Δήμου Αθηναίων στην όπερα του Giuseppe Verdi «Ernani», σε συναυλιακή μορφή με ελληνικούς υπέρτιτλους, την Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2016 στις 20.30 στο Αίθριο Μουσείου Μπενάκη.

Βασισμένη στο ομότιτλο θεατρικό έργο του Βίκτωρος Ουγκό, η όπερα αυτή αποτελεί κορυφαίο δείγμα μελωδικής και δραματικής δύναμης και συνοψίζει με τον καλύτερο τρόπο τις αρετές της μουσικής γραφής του ιταλού συνθέτη.

Με τη Συμφωνική Ορχήστρα και τη Χορωδία του Δήμου Αθηναίων συμπράττουν σπουδαίοι σολίστ από το χώρο του λυρικού θεάτρου και η Χορωδία της ΕΡΤ.

Διανομή

Ernani, ένας ληστής: Βαγγέλης Χατζησίμος

Don Carlo, Βασιλιάς της Ισπανίας: Τάσης Χριστογιαννόπουλος

Don Ruy Gómez de Silva, ισπανός ευγενής: Χριστόφορος Σταμπόγλης

Elvira, ανιψιά και μνηστή του: Σοφία Κυανίδου

Giovanna, τροφός της Elvira: Ιρένα Αθανασίου

Don Riccardo, υπασπιστής του Don Carlo: Άρης Προσπαθόπουλος

Jago, ακόλουθος του Silva: Μιχάλης Κατσούλης

Μετάφραση λιμπρέτου: Βαγγέλης Χατζησίμος

Μουσική προετοιμασία: Μιχάλης Παπαπέτρου

Διδασκαλία Χορωδίας Δήμου Αθηναίων: Σταύρος Μπερής

Διδασκαλία Χορωδίας ΕΡΤ: Νεκταρία Παλέτσου

Μουσική διεύθυνση: Ανδρέας Τσελίκας
Η όπερα παρουσιάζεται σε συνεργασία με την ΕΡΤ και τα Μουσικά Σύνολα της ΕΡΤ.

Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη.

Μουσείο Μπενάκη: Πειραιώς 138

Σε συνεργασία: