KYΠΡΟΣ – ΠΕΔΙΟ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑΣ Από την αποστολική εποχή, μέσα από τα εκκλησιαστικά σχίσματα, στη συνύπαρξη!

 

 Von Ηeinz Gstrein

Όταν τα τουριστικά τζετ προσγειώνονται στη Λάρνακα, δεν μεταφέρουν τους επισκέπτες απλώς σε έναν αγαπημένο προορισμό διακοπών αλλά και στο αρχαιότερο χριστιανικό έδαφος της Ευρώπης: Στην Κύπρο πραγματοποιήθηκε το πρώτο ταξίδι του Αποστόλου Παύλου με σκοπό την κήρυξη του Ευαγγελίου, μαζί με τον Βαρνάβα, ο οποίος τιμάται, έως και σήμερα, ως ο ιδρυτής της εκκλησίας της Κύπρου. Ωστόσο, ο μεγαλοπρεπής ναός του 9^ο αιώνα, στο κέντρο της Λάρνακας, είναι αφιερωμένος στον Άγιο Λάζαρο. Σύμφωνα με την Παράδοση, αφότου αναστήθηκε από τον Χριστό – και μετά την ανάσταση του Χριστού – ο Λάζαρος μετέβη στη Λάρνακα, όπου έδρασε επί 30 έτη ως ο πρώτος επίσκοπος.

Η σαρκοφάγος του Λαζάρου, στην  τρίκλιτη εκκλησία  είναι όμως άδεια: Τα λείψανα που αποδίδονται στον φίλο του Χριστού, τον Λάζαρο, μεταφέρθηκαν, περί τα τέλη της πρώτης χριστιανικής χιλιετίας, στην Κωνσταντινούπολη, απ’όπου τα έκλεψαν οι σταυροφόροι το 1204 και τα μετέφεραν στη Βουργουνδία. Τα λείψανα τιμώνται, μέχρι σήμερα, στον καθεδρικό ναό της πόλης Autun.

Και η ίδια η Κύπρος, μετά το σχίσμα του 1054 ανάμεσα σε ρωμαιοκαθολικούς και βυζαντινούς ορθοδόξους, υπήρξε ένας από τους τόπους, στους οποίους έλαβαν χώρα οι χειρότερες δογματικές διενέξεις ανάμεσα στην ανατολική και τη δυτική  εκκλησία. Στη Λάρνακα διαπληκτίζονταν οι Βυζαντινοί με σταυροφόρους για τον ναό του Αγ. Λαζάρου, μέχρι που ήρθαν οι Τούρκοι και μετέτρεψαν τον ναό σε τζαμί. Εντούτοις, το 1589, οι Τούρκοι παρέδωσαν, έναντι αμοιβής, την εκκλησία πίσω στους Χριστιανούς – πράγμα αδιανόητο για το σημερινό ριζοσπαστικό Ισλάμ. Έως τα τέλη του 18^ο αιώνα μετά Χριστόν, ορθόδοξοι και καθολικοί μοιράζονταν την εκκλησία του Αγ. Λαζάρου: Ένα παράδειγμα βιωμένης οικουμενικότητας! Και σήμερα εντοπίζεται στην Κύπρο ένα καλό παράδειγμα αδελφικής συνύπαρξης διαφόρων χριστιανικών ομολογιών, ενώ τελευταία παρατηρείται και μία βελτίωση των σχέσεων με τους μουσουλμάνους.

Νοτιοδυτικά της Λάρνακας, δίπλα σε μία αλμυρή λίμνη, όπου από τον Οκτώβριο έως τον Απρίλιο διαχειμάζουν χιλιάδες ροζ φλαμίνγκο, υπάρχει ένας από τους σημαντικότερους μουσουλμανικούς τόπους λατρείας, το Χαλά Σουλτάν Τεκκέ. Εκεί λέγεται ότι σκοτώθηκε η θεία του Μωάμεθ, πέφτοντας από το άλογό της, όταν κατέλαβαν την Κύπρο οι Άραβες το 647. Ο τάφος της έγινε ο πιο ένδοξος τόπος προσκηνύματος μετά τη Μέκκα, τη Μεδίνα και την Ιερουσαλήμ. Μετά την τουρκική εισβολή, τον Ιούλιο του 1974 και τη διαίρεση της Κύπρου, οι Τούρκοι δεν μπορούσαν πλέον να προσκυνούν στο Χαλά Σουλτάν. Μόλις τον Φερβουάριο του 2004 τους επετράπηκε, και πάλι, το προσκύνημα. Ο τότε ηγέτης των Τουκροκυπρίων Μεχμέτ Αλί Ταλάτ επισκέφθηκε το Χαλά Σουλτάν για την ισλαμική γιορτή των θυσιών (κουρμπάν μπαϊράμ). Εκεί έκανε λόγο για ένα κοινό, αδελφικό μέλλον μουσουλμάνων και χριστιανών, τον οποίο ήλπιζε ότι θα ερχόταν σύντομα. Δυστυχώς, αυτός ο στόχος δεν έχει επιτευχθεί ακόμη.

Ένα από τα εμπόδια στην πορεία της Κύπρου προς τη διαθρησκευτική συμφιλίωση και τη χριστιανική οικουμενικότητα είναι ο ορθόδοξος επίσκοπος Λεμεσού, ο Μητροπολίτης Αθανάσιος Νικολάου. Η παραθαλάσσια πόλη, νοτιοδυτικά της Λάρνακας, ήταν για μεγάλο διάστημα μάλλον ασήμαντη, δεν είχε καν λιμάνι, παρά μόνο μία ξύλινη αποβάθρα για κρουαζιερόπλοια. Στην άκρη της πόλης υψώθηκε ο ορατός από απόσταση καθολικός ναός της Αγ. Αικατερίνης με τον “σταυρό της Ιερουσαλήμ”, ο οποίος αποτελείται από έναν μεγάλο και τέσσερις μικρούς σταυρούς. Η προέλευση των πέντε ενοριών των ρωμαιοκαθολικών της Κύπρου ανάγεται στις σταυροφορίες. Οι ενορίες αυτές ανήκουν στο “λατινικό” Πατριαρχείο της Ιερουσαλήμ. Σήμερα, η εκκλησία καταπνίγεται σχεδόν από τα ψηλά κτήρια που την περιβάλλουν. Από τότε που έχει το πρόσταγμα ο Μητροπολίτης Αθανάσιος, κατά τον ίδιο τρόπο καταπνίγεται, στη Λεμεσό, και η οικουμενικότητα -πλάι στους ορθόδοξους Ελληνοκύπριους, που αποτελούν τη συντριπτική δηλαδή πλειονότητα των κατοίκων, υπάρχουν μία κοινότητα καθολικών Μαρωνιτών, μία ευαγγελική εκκλησία καθώς και οι ορθόδοξοι Αρμένιοι. Ο 58χρονος σήμερα επίσκοπος ήταν μεν παιδί αυτής της πόλης, είχε όμως ζήσει, επί πολλά έτη, στο Άγιον Όρος. Μάλιστα, μεταξύ 1991-1992 διετέλεσε Πρωτεπιστάτης του Αγ. Όρους. Με την επιστροφή του στην Κύπρο και την εκλογή του ως Μητροπολίτη Λεμεσού το 1999 – στην Κύπρο, οι ορθόδοξοι επίσκοποι εκλέγονται από τον κλήρο και τον λαό – έφερε από το Άγιον Όρος μία αντιοικουμενιστική νοοτροπία, ξένη για την Κύπρο, και κυρίως μία εχθρότητα απέναντι σε κάθε τι καθολικό.

Όταν ο Πάπας Βενέδικτος επισκέφθηκε τη μικρή Κύπρο, τον Ιούνιο του 2010, ο Μητροπολίτης Αθανάσιος είχε δηλώσει: “Δεν νομίζω ότι από την επίσκεψη του Πάπα έχουμε οποιοδήποτε εκκλησιαστικό ή πολιτικό όφελος”. Προσφάτως, το 2016, ο Μητροπολίτης Αθανάσιος εμφανίστηκε ως ένας από τους σκληρότερους πολέμιους της ορθόδοξης συνόδου στην Κρήτη και του του κειμένου της για την Οικουμένη. Το 2009, ο Μητροπολίτης Αθανάσιος είχε ήδη εμφανιστεί ως ο βασικός ταραχοποιός στην επιτροπή διαλόγου ορθοδόξων και καθολικών, η οποία είχε συν κληθεί στην Πάφο.

Η Πάφος βρίσκεται νοτιοδυτικά της Κύπρου κοντά στη θάλασσα. Το 2017 θα είναι Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης. Ήδη από το 1980, οι ανασκαφές στην Πάφο αποτελούν Παγκόσμια Κληρονομιά της UNESCO. Όχι πολύ μακριά από την Πάφο βρίσκεται η Μονή του Αγ. Νεοφύτου. Ο ιδρυτής και προστάτης της Μονής (1134-1219)  άφησε μία συλλογή συγγραμμάτων. Στα συγγράμματά του περιγράφει, με ζωντανό τρόπο, τις εντυπώσεις του και τα εσωτερικά του βιώματα από την περιοδεία του στους Αγίους Τόπους. Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτά τα μυστικιστικά κείμενα μεταφράστηκαν, το 2016, στη ρουμανική γλώσσα.

Ο σημερινός Αρχιεπίσκοπος της Κύπρου, Χρυσόστομος ο Β’, ήταν τη δεκαετία του 1970 ηγούμενος στη Μονή Αγίου Νεοφύτου και κατόπιν διετέλεσε Μητροπολίτης Πάφου, έως ότου το 2006 εξελέγη επικεφαλής της ορθόδοξης εκκλησίας της Κύπρου. Ανθυποψήφιός του ήταν ο Λεμεσού Αθανάσιος, ο οποίος τελικά ηττήθηκε έπειτα από έναν συναρπαστικό προεκλογικό αγώνα.

Από την ευρύτερη περιοχή της Πάφου καταγόταν και ο γνωστότερος και ο πλέον παρεξηγημένος, για εμάς, θρησκευτικός ηγέτης και συγχρόνως Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ο Γ’ (1913-1977). Σύμφωνα με μία ρύθμιση που ανάγεται στην Τουρκοκρατία στην Κύπρο (1571-1878) δεν ήταν μόνο πνευματικός αλλά και πολιτικός ηγέτης των ορθόδοξων Ελλήνων του νησιού. Δεν κυνήγησε την πολιτική αλλά εκείνη του επιβλήθηκε. Από πολιτική άποψη, η θητεία του ως Προέδρου της Κύπρου -η οποία το 1960 απέκτησε την ανεξαρτησία της από την βρετανική αποικιακή κυριαρχία- χαρακτηρίστηκε από μία σειρά από ατυχή γεγονότα: To 1963 έγινε η πρώτη ανταρσία των Τουρκοκυπρίων. Το 1974 ακουλούθησε το πραξικόπημα από τους οπαδούς του στρατιωτικού καθεστώτος της Ελλάδας εναντίον του, το οποίο παρολίγο να του στοιχίσει τη ζωή. Το πραξικόπημα προκάλεσε  την στρατιωτική παρέμβαση της Τουρκίας και την διαίρεση της Κύπρου, η οποία παραμένει έως σήμερα. Ο Μακάριος πέθανε, από έμφραγμα του μυοκαρδίου, το 1977. Η καρδιά του μεταφέρθηκε, σε μία βουνοκορφή της οροσειράς του Τροόδους, πάνω από τη Μονή της Παναγίας του Κύκκου, το “Θρονί”. Aπο αυτόν τον θρόνο, ο Μακάριος που, από θρησκευτική άποψη, υπήρξε πρόδρομος της οικουμενικότητας, ατενίζει τη διαιρεμένη του πατρίδα.

Στην επίσης διαιρεμένη πρωτεύουσα, τη Λευκωσία, βρίσκεται ακόμη το τελευταίο “τείχος” της Ευρώπης.  Το τείχος χωρίζει το ελεύθερο από το τουρκικώς κατεχόμενο τμήμα της πόλης. Στις δύο πλευρές του τείχους υπάρχει μία ουδέτερη ζώνη, όπου βρίσκονται εγκατεστημένα τα ειρηνευτικά στρατεύματα του ΟΗΕ. Σε εκείνη ακριβώς τη ζώνη, περικυκλωμένος από συρματοπλέγματα, βρίσκεται ο ρωμαιοκαθολικός καθεδρικός ναός της Λευκωσίας. Σε λίγο συμπληρώνονται 43 έτη από τότε! Όχι πολύ μακριά, αλλά στην ελληνοκυπριακή πλευρά, βρίσκεται η έδρα του Αρχιεπισκόπου των Μαρωνιτών, οι οποίοι κατάγονται από τον Λίβανο. Μετά το τέλος της Κομητείας της Τρίπολης που ίδρυσαν οι Σταυροφόροι, πολλοί εξ αυτών διέφυγαν στην Κύπρο. Δεν εγκαταστάθηκαν μόνο στις κυπριακές πόλεις αλλά κυρίως στη βόρεια πλευρά του Πενταδάκτυλου. Το 1974 τα χωριά τους βρέθηκαν υπό τουρκική κατοχή. Εντούτοις, οι Μαρωνίτες δεν εκδιώχθηκαν από εκεί, όπως οι ορθόδοξοι Έλληνες. Σιγά – Σιγά μετεγκατεστάθηκαν, σταδιακά, στη Λευκωσία, όπου βρίσκονται οι θέσεις εργασίας των περισσότερων καθώς και τα σχολεία των παιδιών τους. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, από το 1975 έως το 1990, και τώρα πάλι λόγω του εμφυλίου στη Συρία, ήρθαν στην Κύπρο πολλοί Μαρωνίτες. Προσφάτως ήρθαν Μαρωνίτες κυρίως από το Χαλέπι.

Ακριβώς σε αυτό το σημείο, δίπλα στο “τείχος” της Λευκωσίας κατοικούν, πολύ κοντά ο ένας με τον άλλον, Ρωμαιοκαθολικοί και Ορθόδοξοι, Μαρωνίτες, Αρμένιοι, Αγγλικανοί και Μεταρρυθμιστές, μέσα ένα κλίμα αδελφικής οικουμενικότητας. Αυτό αναγνωρίστηκε και από το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, τον περασμένο Οκτώβριο, μέσω μίας συνόδου του βασικού του οργάνου “Faith and Order Commission”, η οποία έλαβε χώρα στην Κύπρο.

Η Περιφέρεια Αττικής στη Ferien Messe 2017: Παρουσίαση των εναλλακτικών μορφών τουρισμού στην Αυστρία και την Κεντρική Ευρώπη.

Photo by Cristina Karagiannis 

Τις εναλλακτικές μορφές τουρισμού της Αττικής, παρουσιάζει η Περιφέρεια στο ευρύ κοινό και τους τουριστικούς επαγγελματίες, μετέχοντας ως συνεκθέτης του ΕΟΤ στη Διεθνή Έκθεση Τουρισμού Ferien-Messe στη Βιέννη (12 – 15 Ιανουαρίου 2017). Στόχος είναι η εδραίωση της μητροπολιτικής Αττικής, ως ξεχωριστού προορισμού που προσφέρεται για πολλαπλές τουριστικές εμπειρίες.

Κατά τη διάρκεια της διεθνούς έκθεσης πραγματοποιούνται προγραμματισμένες B2B (business to business) συναντήσεις με tour operators και εξειδικευμένους δημοσιογράφους, καθώς και με το ευρύ κοινό της Αυστρίας. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την αυστριακή αγορά παρουσιάζει η σύγχρονη πολιτιστική σκηνή της Αττικής, όπως μεταξύ άλλων, η documenta 14, το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Παράλληλα, δίνουν έμφαση στις εναλλακτικές δραστηριότητες των νησιωτικών προορισμών της Αττικής, του yachting και του sailing, κ.α.

Η Περιφέρεια Αττικής και η Διεύθυνση Τουρισμού, υλοποιώντας δυναμικά το Στρατηγικό Σχέδιο Δράσης για την Τουριστική Προβολή της Περιφέρειας Αττικής (2016 έως 2020), παρέχει αναλυτική ενημέρωση για τις εναλλακτικές μορφές τουρισμού όπως: τα περιηγητικά μονοπάτια των Κυθήρων και του Πόρου, την ποδηλασία στις Σπέτσες, στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας και στα παράλια της, τις δραστηριότητες trekking, hiking και καταδύσεων στα Κύθηρα και τα Αντικύθηρα, της ιππασίας στη Σαλαμίνα, της ορειβασίας στην Πάρνηθα, κ.ά.. Οι επισκέπτες του περιπτέρου A0509 του Hall A, της Περιφέρειας Αττικής, είτε πρόκειται για το ευρύ κοινό, είτε για εξειδικευμένους τουριστικούς επαγγελματίες, έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν σχετικά videos που αναδεικνύουν τους σημαντικότερους λόγους που η Αττική αποτελεί τον ιδανικό προορισμό ολιγοήμερων διακοπών (short break destination), καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου, να προμηθευτούν έντυπο και ηλεκτρονικό υλικό με πληροφορίες, καθώς και να δοκιμάσουν τοπικά προϊόντα. Σημειώνεται ότι φέτος, μεταξύ άλλων φιλοξενείται στο περίπτερο της Περιφέρειας Αττικής ο Δήμος Κυθήρων.

Το αντικείμενο του τουριστικού προϊόντος που προσφέρει η Περιφέρεια Αττικής στους Αυστριακούς τουρίστες περιέγραψε σε συνέντευξή της στην εφημερίδα Kurier Medienhaus και στο περιοδικό Skylines (περιοδική έκδοση της Austrian Airlines), η Εντεταλμένη Περιφερειακή Σύμβουλος για την Τουριστική Προβολή της Περιφέρειας Αττικής, Ελένη Δημοπούλου. Μεταξύ άλλων, τόνισε ότι «και φέτος η Αττική θα είναι ένας προορισμός που θα προτιμηθεί από τους Αυστριακούς και τους κεντροευρωπαίους που αναζητούν ποιοτικές υπηρεσίες και νέες εμπειρίες στο πλαίσιο του εναλλακτικού τουρισμού».

Τέλος, επισημαίνεται ότι η Ελλάδα και η Αττική είναι διαχρονικά ο δημοφιλέστερος προορισμός των Αυστριακών, ενώ και για το 2017, με βάση τις πρόσφατες εκτιμήσεις της στατιστικής υπηρεσίας της Αυστρίας και τα στοιχεία του ΕΟΤ Αυστρίας, εξακολουθεί να έχει σημαντική ανοδική τάση.

ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΙΓΥΠΤΙΩΤΕΣ ΤΟΥ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ.

Εφημερίδα ΦΩΣ του ΚΑΪΡΟΥ και η  Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας

Άρθρο Βασιλείου Α. Ζουές

Ειδικός Γραμματέας Συνδέσμου Αιγυπτιωτών Ελλήνων

 

Η παρουσία των Ελλήνων στην Αίγυπτο, σύμφωνα με ιστορικές μελέτες, ξεκινάει από την εποχή των Φαραώ όπου εμπορικές και όχι μόνο σχέσεις συνέδεαν τους δύο λαούς.

Η  αρχαία πόλη «Ηλιούπολη» αποτέλεσε κέντρο πνευματικής ανέλιξης με αποτέλεσμα η πόλη αυτή, να ελκύει τους Έλληνες διανοούμενους Φιλόσοφους της εποχής εκείνης που την επισκέπτονταν για την διεύρυνση των φιλοσοφικών τους αναζητήσεων.

Οι Έλληνες εμφανίζονται περισσότερο  και με μεγαλύτερη επιρροή σε όλους τους τομείς  την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, και στη συνέχεια στα χρόνια της  Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, είναι μεν έντονη η παρουσία τους  όμως δεν έχουν  ιδρύσει ακόμη Κοινότητες.

Μετά την επικράτηση των Αράβων στην περιοχή αυτή, η ελληνική παρουσία δεν είναι εμφανής.

Αρκετούς αιώνες αργότερα, όταν το τιμόνι της εξουσίας της χώρας ανέλαβε ο περίφημος Μωχάμεντ Άλη (Τουρκαλβανός πασάς από την Καβάλα) ο δημιουργός της σύγχρονης Αιγύπτου, -τίτλος που του απένειμε η ιστορία- κατήργησε τους περιορισμούς που υπήρχαν σε βάρος των ξένων υπηκόων και προσπάθησε να αφήσει τα πράγματα πιο ελεύθερα. Ο Μωχάμετ Άλη έθεσε τις βάσεις για τον εκσυγχρονισμό της χώρας. Ο ικανός και δραστήριος αυτός ηγεμόνας, στην προσπάθειά του να εκσυγχρονίσει την οικονομία και τον τεχνικό εξοπλισμό της χώρας, ενθάρρυνε την εγκατάσταση των Ευρωπαίων γενικά και ιδιαίτερα των Ελλήνων, γιατί αντιλήφθηκε πόσο μεγάλη μπορούσε ν’ αποβεί η συμβολή τους στην επιτυχία των σχεδίων του. Ευνόησε, λοιπόν, τους Έλληνες και συνεργάστηκε μαζί τους με αποτέλεσμα να θεμελιωθεί και ν’ ακμάσει η ελληνική παροικία.

Έτσι ξεκίνησε ένα μεγάλο ξένο μεταναστευτικό ρεύμα προς την Αίγυπτο το οποίο αποτελείτο και από πολλούς Έλληνες.  Το 1833 συστήνεται το πρώτο Ελληνικό Γενικό Προξενείο στην Αίγυπτο και συγκεκριμένα στην Αλεξάνδρεια με Πρόξενο τον Μιχαήλ Τοσίτσα ο οποίος τυγχάνει και στενός φίλος του Μωχάμεντ Άλη.

Αργότερα το 1835 συστήνεται και το Ελληνικό Προξενείο του Καΐρου και από το 1843 αρχίζουν να εμφανίζονται οι πρώτες Ελληνικές Κοινότητες. Το 1922 μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή πολλοί Έλληνες μεταναστεύουν στην Αίγυπτο. Ο Ελληνισμός της Αιγύπτου βρίσκεται στο απόγειό του φθάνει περίπου τις 350.000.

Την δεκαετία του 1950 λόγω των πολιτικών εξελίξεων στην Αίγυπτο, πτώση του Βασιλέως Φαρούκ του Α’ τελευταίου ηγεμόνα της Βασιλικής Οικογένειας του Μωχάμεντ Άλη, η πολιτική του τότε Προέδρου Συνταγματάρχου Γκαμάλ Αμπντ Ελ Νάσερ και η κρατικοποίηση-εθνικοποίηση των επιχειρήσεων, οι Έλληνες – όπως και πολλοί ξένοι υπήκοοι – αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Αίγυπτο. Σήμερα σε όλη την Αίγυπτο οι Έλληνες δεν ξεπερνούν τις 5.000 (πέντε χιλιάδες).

 oι Ελληνικές Κοινότητες στην Αίγυπτο

Tο 1843 ιδρύεται η πρώτη Ελληνική Κοινότητα στην Αίγυπτο, η Πρεσβυγενής Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας με πρώτο Πρόεδρο τον Μιχαήλ Τοσίτσα ο οποίος ήταν και Γενικός Πρόξενος στην Αλεξάνδρεια. Το 1856  ιδρύεται η Ελληνική εν Καΐρω Κοινότητα των Ορθοδόξων η οποία αποτελείται από Έλληνες που διαμένουν στο Κάιρο και από Συρορθοδόξους (Αραβόφωνες Χριστιανοί Ορθόδοξοι). Πρόεδρος της Κοινότητας αυτής είναι ο εκάστοτε Πατριάρχης Αλεξανδρείας. Αργότερα, στο Κάιρο, το 1904  αποφασίζεται η ίδρυση μιας άλλης  κοινότητας  η οποία θα είναι αμιγώς Ελληνική. Έτσι το Μάιο του 1904 ιδρύεται η Ελληνική Κοινότητα Καΐρου «η Κοινότης» η οποία αποτελείται μόνο από Έλληνες ομογενείς που διαμένουν στο Κάιρο και στα περίχωρά του και με τη μορφή αυτή υφίσταται μέχρι σήμερα. Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας δεν έχει πλέον καμία ανάμειξη στη διοίκησή της και  Πρόεδρός της εκλέγεται κάποιος από τα μέλη της. Πρώτος Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου ήταν ο Αλέξανδρος Ρόστοβιτς Μπέης. Όμως δεν είναι μόνο αυτές οι δυο Κοινότητες, σε όλη την Αίγυπτο υπήρξαν πάνω από 20 Ελληνικές Κοινότητες (σχεδόν σε κάθε μεγάλη πόλη υπήρχε Ελληνική Κοινότητα π.χ. στην Τάντα, στο Σουέζ, στο Ασσουάν, στο Ζαγαζίγκ, στη Μανσούρα, στην Ιμπραημία κ.α.) οι οποίες αφού μειώθηκε ο αριθμός των Ελλήνων στην Αίγυπτο, συγχωνεύτηκαν είτε με την Ελληνική Κοινότητα Καΐρου είτε με την Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας. Σήμερα υφίστανται μόνο 5 Κοινότητες ήτοι Καΐρου, Αλεξανδρείας, Πορτ-Σαΐντ, Ισμαηλίας και Κάφρ Ελ Ζαγιάτ.

 oι Ναοί στην Αίγυπτο

Παρόλο που η Αίγυπτος είναι μια μουσουλμανική χώρα οι Ελληνικές Κοινότητες κατάφεραν να ανεγείρουν λαμπρότατους Ελληνορθόδοξους Ναούς. Στην Αίγυπτο εδώ και αρκετούς αιώνες βρίσκεται η έδρα του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας το οποίο διαθέτει δεκάδες Ελληνορθόδοξες εκκλησίες στην Αίγυπτο. Παράλληλα υπάρχουν και οι Κοινοτικοί Ναοί.

Μεγάλης ιστορικής σημασίας στην χερσόνησο του Σινά, εκτός από το Θεοβάδιστο όρος που ο Μωυσής έλαβε τις δέκα εντολές, παραμένει και η Ιερά Μονή Σινά με πολιούχο της την Αγία Αικατερίνη.

 Τα Ελληνικά Εκπαιδευτήρια στην Αίγυπτο

Μέχρι σήμερα λειτουργούν στην Αίγυπτο Ελληνικά Σχολεία. Συγκεκριμένα στο Κάιρο λειτουργεί η Αχιλλοπούλειος Σχολή (Κοινοτικό Νηπιαγωγείο και Δημοτικό) και η Αμπέτειος Σχολή (Γυμνάσιο και Λύκειο της Ιεράς Μονής Σινά) και στην Αλεξάνδρεια λειτουργούν τα Κοινοτικά Σχολεία (Νηπιαγωγείο, Τοσιτσαία Πρατσίκειος Δημοτική Σχολή και Αβερώφειο Γυμνάσιο -Λύκειο). Εκτός από τα Ελληνικά Σχολεία λειτουργούν και κάποια Τμήματα ελληνομάθειας τόσο στο Κάιρο στο Ελληνικό Πολιτιστικό Κέντρο Καΐρου όσο και σε άλλες πόλεις της Αιγύπτου και απευθύνονται είτε σε ελληνόπουλα που φοιτούν σε ξένα σχολεία, είτε σε Αιγυπτίους που επιθυμούν να διδαχθούν την Ελληνική γλώσσα. Παλαιότερα κάθε Ελληνική Κοινότητα είχε το δικό της σχολείο. Στο Κάιρο λειτουργούσε παλαιότερα η Ανωτέρα Τουριστική Σχολή αλλά και επαγγελματικές σχολές (ημερήσιες και νυχτερινές) ενώ στην Αλεξάνδρεια λειτουργούσε η Σαλβάγειος Επαγγελματική Σχολή.

  Αθλητικά Σωματεία στην Αίγυπτο

Όπως έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι «Νους υγιής εν σώματι υγιεί» οπότε δεν θα μπορούσαν να λείπουν από την Αιγυπτιώτικη παροικία και τα Αθλητικά Σωματεία. Σήμερα υπάρχουν μόνο τέσσερα: οι Ελληνικοί Ναυτικοί Όμιλοι Καΐρου και Αλεξανδρείας, η Αθλητική Ένωση Αλεξανδρείας και ο ΠΑΟΚ (Παροικιακές Αθλητικές Ομάδες Καΐρου).

Η Ελληνική Κοινότητα Καΐρου διέθετε στάδιο στο οποίο γινόντουσαν οι Σχολικές Επιδείξεις, παρελάσεις, αθλητικές συναντήσεις διαφόρων Αθλητικών Σωματείων (ελληνικών και ξένων)

Θα ήταν παράλειψή μου να μην αναφερθώ και στον Προσκοπισμό ο οποίος υπάρχει ενεργά  στην Αίγυπτο από το 1913 και μέχρι και σήμερα (Προσκοπείο Αλεξανδρείας και Καΐρου). Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός σαν Λυκόπουλο και αργότερα σαν Πρόσκοπος την συμμετοχή μου στις Προσκοπικές δραστηριότητες καθώς και τις περιφορές του Επιταφίου την Μεγάλη Παρασκευή στους Ναούς.

 Σωματεία και Σύλλογοι

Αρκετά τα σωματεία που κοσμούσαν την Αίγυπτο. Ιδρύθηκαν Λέσχες που διοργάνωναν χορούς για την παροικία, Ελληνικά Κέντρα. Το Ελληνικό Κέντρο Καΐρου υπάρχει μέχρι και σήμερα αλλά λειτουργεί με άλλη μορφή. Διάφοροι Σύλλογοι όπως Αποφοίτων των Ελληνικών εκπαιδευτηρίων, Φιλανθρωπικά Σωματεία που προσέφεραν την βοήθειά  τους στους απόρους συμπατριώτες μας. Ακόμη συστήθηκαν και πολλές Αδελφότητες όπως Κρητών, Πελοποννησίων, Λημνίων, Χιωτών κ.α.

Σήμερα στο Κάιρο υπάρχουν μόνο δυο αδελφότητες (Χιακή και Κυπριακή). Κυπριακή Αδελφότητα υπάρχει και στην Αλεξάνδρεια η οποία είναι και η Κεντρική Επιτροπή. Επίσης λειτουργούν στην Αλεξάνδρεια ο Μικρασιατικός Σύλλογος αλλά και Σύλλογος Ελλήνων Επιστημόνων (Πτολεμαίος Α’).

Παραμένουν λίγα πλέον Σωματεία τα οποία παρόλο που μειώθηκαν τα μέλη τους συνεχίζουν με ζήλο το βαρύ τους έργο.

Ελληνικά Νοσοκομεία

Οι δυο μεγάλες Κοινότητες Καΐρου και Αλεξανδρείας είχαν Ελληνικό Νοσοκομείο. Στην Αλεξάνδρεια το Κοτσίκειο Νοσοκομείο το οποίο κρατικοποιήθηκε την εποχή του Συνταγματάρχη Γκαμάλ Αμπντ Ελ Νάσερ στον ίδιο χώρο πρόσφατα επαναλειτούργησε ο Ιερός Ναός των Αγίων Θεοδώρων που μετονομάστηκε σε Ιερό Ναό Αγίου Ιωάννου. Στο Κάιρο, το Ελληνικό Νοσοκομείο  Καΐρου το οποίο ιδρύθηκε το 1912, παραμένει μέχρι και σήμερα στην Ελληνική Κοινότητα Καΐρου και είναι πλέον το μοναδικό Ελληνικό Νοσοκομείο εκτός Ελλάδος.

Στον ίδιο χώρο βρίσκεται και το Ελληνικό Γηροκομείο «Άγιος Παντελεήμονας».

Στην Αλεξάνδρεια σχετικά πρόσφατα η Ελληνική Κοινότητα επαναλειτούργησε σε νέες βελτιωμένες εγκαταστάσεις το Ελληνικό Γηροκομείο το οποίο φιλοξενεί την τρίτη ηλικία.

 Ο Παροικιακός Τύπος

Τόσο στο Κάιρο όσο και στην Αλεξάνδρεια κυκλοφορούσαν πολλές Παροικιακές Εφημερίδες. «Κάιρο», «Σφίγγα», «Πάροικος», «Ταχυδρόμος», «Χρόνος» κ.α. Μέχρι το 1998 στο Κάιρο εκδιδόταν η ημερήσια εφημερίδα «Φως» με τελευταίο της εκδότη τον αείμνηστο Σωκράτη Πατέρα. Μετά το θάνατό του η Ελληνική Κοινότητα Καΐρου εκδίδει το «Νέο Φως». Στο ξεκίνημά της  ήταν 15νθήμερη και Διευθυντής της ήταν ο αείμνηστος Γιώργος Ξενουδάκης ο οποίος μαζί με το «Νέο Φως» εξέδιδε και την «Πατρίδα» και την «Εφημερίδα των Αιγυπτιωτών».

Σήμερα εκδίδονται δύο Ελληνικές Εφημερίδες στην Αίγυπτο  το «Νέο Φως» του Καΐρου το οποίο εκδίδει η Ελληνική Κοινότητα Καΐρου και «Ο Ταχυδρόμος της Αλεξάνδρειας» που εκδίδεται από την Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας. Αρχισυντάκτης των δύο αυτών κοινοτικών εφημερίδων είναι ο δημοσιογράφος Νίκος Κάτσικας.

  Γράμματα και Τέχνες

Οι Έλληνες της Αιγύπτου δεν αναμείχθηκαν ποτέ στην πολιτική ζωή της χώρας. Ίσως και η πολιτική κατάσταση της Αιγύπτου να μην το επέτρεψε. Έλαβαν όμως μέρος σε  διαδηλώσεις της χώρας στο πλευρό του αδελφού Αιγυπτιακού λαού. Το 1956 όταν εθνικοποιήθηκε η Διώρυγα του Σουέζ, ο Αγγλικός Στρατός απέσυρε όλους τους ξένους πιλότους της Διώρυγας. Μόνο οι Έλληνες πιλότοι παρέμειναν.

Απεναντίας ασχολήθηκαν με τις τέχνες και τα γράμματα. Είναι γνωστό ότι ο Έλληνας ποιητής Κωνσταντίνος Π. Καβάφης γεννήθηκε και έζησε  στην Αλεξάνδρεια, ένα μεγάλο μέρος από τα ποιήματά του αναφέρονται σε αυτήν.

Από την Αλεξάνδρεια επίσης ήταν και η Πηνελόπη Δέλτα, κόρη του Εμμανουήλ Μπενάκη.

Στο Κάιρο γεννήθηκε και μεγάλωσε ο λογοτέχνης Στρατής Τσίρκας και ένα από τα πιο γνωστά του έργα είναι «Η Λέσχη». Εμφανή είναι και η παρουσία των Ελλήνων στον Αιγυπτιακό κινηματογράφο όπως ο Γεώργιος Ιορδανίδης, η ηθοποιός -χορεύτρια Καίτη καθώς και πολλοί σκηνοθέτες, ηχολήπτες κ.α. Μάλιστα πολλοί Αιγυπτιώτες (ηθοποιοί, τραγουδιστές, σκηνοθέτες, μουσικοσυνθέτες κ.α.) συνέχισαν την καριέρα τους στην Ελλάδα.

Θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μην αναφέρω ότι στο Κάιρο υπήρχαν Ελληνικά στούντιο που γυρίστηκαν και πολλές ταινίες από την Ελλάδα όπως «Σάντα Τσικίτα», «Ένα βότσαλο στη λίμνη» κ.α.

 Κοινωνικοί και Επαγγελματικοί Τομείς

Οι Έλληνες στην Αίγυπτο ασχολήθηκαν με διάφορα επαγγέλματα. Αυτοί που έμεναν στην Αλεξάνδρεια και σε παράλιες πόλεις ασχολήθηκαν με το εμπόριο αντίθετα αυτοί που έμεναν στο Κάιρο ήταν παντοπώλες, ράφτες, μικροεπιχειρηματίες, κ.α. Πολλοί ασχολήθηκαν και με την καλλιέργεια του βάμβακα και άλλοι ήσαν καπνέμποροι όπως ο Τσανακλής, οι Αδελφοί Κυριαζή κ.α. Σήμερα οι νέοι μετανάστες της 1^ης γενιάς έρχονται στην Αίγυπτο για να εργαστούν σε κάποια εταιρεία ή να ανοίξουν κάποιο εργοστάσιο στην βιομηχανική ζώνη. Σχεδόν κανείς δεν έρχεται έτσι στο άγνωστο. Για να μεταναστεύσουν εδώ πρέπει να έχουν έτοιμη δουλειά. Τα πράγματα πλέον είναι τελείως διαφορετικά.

 

                  Οι Αιγυπτιώτες στον Ελλαδικό Χώρο

Το 1933 ιδρύεται ο Σύνδεσμος Αιγυπτιωτών Ελληνών, με την επωνυμία Σύλλογος των εξ Αιγύπτου και Σουδάν Ελλήνων, με την υπ’ αριθμό 10233/ 19 Δεκεμβρίου 1933 Απόφαση του Πρωτοδικείου Αθηνών. Για την πρώτη περίοδο, 1933-1940, δεν υπάρχουν στοιχεία, ούτε πρακτικά Γενικών Συνελεύσεων, ούτε Πρακτικά Συνεδριάσεων Δ.Σ.

 Η Πρώτη  Γενική Συνέλευση μετά τον πόλεμο, στις 18 Φεβρουαρίου 1945: Πρόεδρος του Συλλόγου τότε ο Π. Χατζημανώλης, Πρόεδρος της Γενικής Συνέλευσης ο Π. Χατζηπάνος και Γραμματέας ο Δ. Κουλαμπίδης. Παρόντες 30 μέλη. Αναγιγνώσκονται τα Πρακτικά της τελευταίας  Γενικής Συνέλευσης, της 10^ης Ιουνίου 1940, όπου αναφέρονται τα γεγονότα τα οποία ακολούθησαν έως την απελευθέρωση «….Κατ’ αυτήν και πάλιν εφρόντισε κατά μέτρον των ατομικών και οικονομικών δυνάμεων των μελών του διά την παντοιοτρόπως εξυπηρέτησιν εκείνων εκ των Αιγυπτιωτών οίτινες κατέφευγον εις τον Σύλλογον. …. …… Η περίοδος της δουλείας υπήρξεν μακρά και επίπονη ιδίως δε δια τους αποκλεισθέντες ενταύθα, στρατευσίμους και μη, αιγυπτιώτας – η υπέρ αυτών μέριμνα δεν ήτο εντός του προγράμματος του Συλλόγου μας, εν τούτοις το Δ.Σ. εθεώρησεν καθήκον του να ασχοληθεί δι’ αυτούς και προέβει εις σχετικά διαβήματα τα οποία ενίσχυσαν τας προσπαθείας ας έτερα επίλεκτα μέλη του εξ Αιγύπτου Ελληνισμού, αναλάβοντα την πρωτοβουλίαν και την διαχείρισιν κατέβαλον. ….». (διαβήματα προς κάθε αρμόδια αρχή για έκδοση αδειών επιστροφής στην Αίγυπτο των ομογενών και φοιτητών, διανομή τροφίμων και παροχή συσσιτίου σε συνεργασία με την «Ένωση των εξ Αιγύπτου αποκλεισθέντων Ελλήνων Φοιτητών, Εφέδρων και Εθελοντών»).

Σ’ αυτή τη Γενική Συνέλευση έγινε πρόταση για «….την τροποποίησιν της επωνυμίας του Συλλόγου ως νέαν δε τοιαύτην προτείνει όπως ο Σύλλογος μετονομαστεί  Σύνδεσμος Αιγυπτιωτών Ελλήνων. ….». Η τροποποίηση επικυρώθηκε με την υπ’ αριθμό 5093/ 5 Νοεμβρίου 1945 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών.

Με πρωτοβουλία του Συνδέσμου η Πλατεία στη συμβολή των οδών Πατησίων και Λεωφόρου Αλεξάνδρας μετονομάζεται σε «Πλατεία Αιγύπτου» σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για την φιλοξενία της εξόριστης Ελληνικής Κυβέρνησης από το Αιγυπτιακό Κράτος κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου.

Την περίοδο 1957-1975 αρχίζει ο μαζικός επαναπατρισμός από την Αίγυπτο και τη χρονιά αυτή εγγράφονται στο Σύνδεσμο 378 νέα μέλη και κατά εκατοντάδες την επόμενη περίοδο φθάνοντας τα 1.354 νέα μέλη το 1963. Τα προβλήματα των επαναπατρισμένων Αιγυπτιωτών Ελλήνων  είναι μεγάλα, ζωτικής σημασίας και χρήζουν άμεσων λύσεων.

Το 1963 ο Πρόεδρος και τα Μέλη του Δ.Σ. με μεγάλες προσπάθειες πέτυχαν από την Υπηρεσιακή Κυβέρνηση του Π. Πιπινέλη το δικαίωμα της  ένταξης των Αιγυπτιωτών Ελλήνων στα Ασφαλιστικά Ταμεία της Ελλάδας.

Ο Σύνδεσμος Αιγυπτιωτών Ελλήνων από την ίδρυσή του επιδεικνύει γόνιμη δράση και σημαντική προσφορά προς την Αιγυπτιώτικη Κοινότητα στην Ελλάδα και την Ελληνική Παροικία στην Αίγυπτο και προς τους Αιγυπτιώτες όπου γης.

Για την προσφορά του αυτή τιμήθηκε με το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών το 1985 και με τον Σταυρό του Αγίου Μάρκου Ά Τάξεως από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας το 1987.

Στόχοι του Συνδέσμου Αιγυπτιωτών Ελλήνων είναι η συσπείρωση των Αιγυπτιωτών στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό, η διάσωση και προβολή των παραδόσεων της ιστορίας των Ελλήνων της Αιγύπτου και η διάδοση της Πολιτιστικής μας κληρονομιάς στην έξω κοινωνία.

Σήμερα ο Σύνδεσμος Αιγυπτιωτών Ελλήνων διαθέτει ιδιόκτητο εντευκτήριο στο κέντρο της Αθήνας (Γ’ Σεπτεμβρίου αρ. 56 στον 1^ο όροφο), με ποικίλη Κοινωνική, Πολιτιστική, Ψυχαγωγική, και Εκπαιδευτική δράση.

Προσωπικά θα ήθελα να παροτρύνω κάθε Έλληνα Αιγυπτιώτη όπου και αν βρίσκεται να είναι περήφανος για την ιστορία μας ανά τους αιώνας.

Ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Συνδέσμου, Ειδικός Γραμματέας, νιώθω την ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας με αισιοδοξία την πορεία μας προς το μέλλον, υπάρχουμε και θα συνεχίσουμε να υπάρχουμε.

Στην παγίδα που ο ίδιος έσκαψε!

 της Ξένιας Τούρκη

 

Ήταν μια συνέντευξη Τύπου εντελώς διαφορετική από ό,τι έχουμε συνηθίσει μέχρι σήμερα από τους ανθρώπους που αναλαμβάνουν ένα από τα πιο σημαντικά πόστα στον πλανήτη, αυτό του προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο Ντόναλτ Τραμπ στην πρώτη του συνάντηση με τους δημοσιογράφους ήταν ο γνωστός Ντόναλντ Τραμπ, απόδειξη πως θα είναι ένας εντελώς διαφορετικός πρόεδρος από τους προηγούμενους.

Ο εκλελεγμένος πρόεδρος τα έβαλε με πολλούς και κυρίως με τα μέσα ενημέρωσης. Η σχέση μίσους που διατηρεί με τους εκπροσώπους του Τύπου δεν είναι καινούρια. Ο Ντόναλντ Τραμπ υμνεί τα μέσα όταν μιλούν με καλά σχόλια για αυτόν, αλλά θέλει να τα στείλει στο πυρ το εξώτερον όταν γράφουν εναντίον του, ασχέτως αν πρόκειται για ξεκάθαρες αλήθειες. Μίλησε με απαξιωτικά λόγια για τους δημοσιογράφους, επιτέθηκε στα μέσα ενημέρωσης, ήταν προσβλητικός με ανθρώπους που θέλησαν να του υποβάλουν ερωτήσεις. «Ο οργανισμός σας είναι απαίσιος. Οι ειδήσεις που μεταδίδετε είναι ψευδείς», είπε σε έναν δημοσιογράφο του CNN.

Ο Ντόναλντ Τραμπ ήταν έξαλλος, λόγω του ότι ενωρίτερα το CNN αλλά και άλλα μέσα ενημέρωσης όπως και ιστοσελίδες, τόλμησαν να αναφερθούν σε πληροφορίες που κάνουν τον γύρο του κόσμου τις τελευταίες ώρες και σύμφωνα με τις οποίες η Ρωσία κατέχει ενοχοποιητικό, γαργαλιστικό υλικό για τον εκλελεγμένο πρόεδρο και ότι με αυτό στην ουσία τον εκβιάζει. Ο Ντόναλντ Τραμπ υποστήριξε πως είναι όλα ψέματα και πως πρόκειται για κατασκευασμένες ειδήσεις από άρρωστους ανθρώπους. Πραγματική ειρωνεία πάντως, ο άνθρωπος που βάσισε ολόκληρη την προεκλογική του εκστρατεία πάνω στα ψέματα να κατηγορεί άλλους για διασπορά ψευδών ειδήσεων. Όσες φορές τον ρώτησαν να σχολιάσει κάτι που δεν είναι αλήθεια η αντίδρασή του ήταν να παραπέμψει στο ίντερνετ. «Είναι εκεί έξω, όλοι μπορούν να το δουν», έλεγε.

Αυτή τη φορά εκεί έξω είναι πληροφορίες ότι οι Ρώσοι τον έχουν βιντεοσκοπήσει σε βίντεο με όργια σε ξενοδοχείο στη Μόσχα. Η ιστορία αυτή μπορεί να είναι αληθινή, μπορεί όμως και να μην είναι. Δεν έχει σημασία. Εκείνο που μετρά είναι πως όλα αυτά «είναι εκεί έξω». Είναι οι κανόνες του παιχνιδιού, όπως ο ίδιος το έστησε. Και θα πρέπει τώρα να τους ανεχτεί.

πηγή philenews.com

Χαμηλές προσδοκίες.

του Πάσχου Μανδραβέλη

Ζούμε σε εποχή χαμηλών προσδοκιών. Λογικό, διότι έχουμε αυτήν την κυβέρνηση. Ολοι ήξεραν και πριν από τις εκλογές πως ο κ. Αλέξης Τσίπρας και η παρέα του δεν είναι ικανοί διαχειριστές. Εξάλλου, οι περισσότεροι υπουργοί, πριν καθίσουν στις καρέκλες της εξουσίας δεν είχαν διοικήσει ούτε περίπτερο. Επομένως, δεν υπάρχει λογικός άνθρωπος που θα μπορούσε να περιμένει κάποια αποτελεσματικότητα, από εκείνους που έφαγαν τη ζωή τους αναλογιζόμενοι αν η επανάσταση παράγει δίκαιο. Σε κάποιο καφενέ, εννοείται…

Ο κ. Τσίπρας δεν έγινε πρωθυπουργός για να αντιμετωπίσει προβλήματα της καθημερινότητας. Υπερψηφίστηκε από το ένα τρίτο του ελληνικού λαού ως καταφερτζής. Ο ΣΥΡΙΖΑ, κατά ένα –όχι και τόσο περίεργο– τρόπο έπεισε ότι θα πήγαινε στις Βρυξέλλες με τα πουκάμισα έξω και οι Ευρωπαίοι θα τρόμαζαν από το μέγεθος της πολιτικής του βούλησης. Σύμφωνα με το σενάριο, οι εταίροι σκιαγμένοι από τις θεωρίες περί «νέας Ευρώπης» θα μας έδιναν –και χωρίς να ρωτούν πολλά πολλά– όσα ζητούσαμε για να έχουμε ζωή χαρισάμενη. Φυσικά δεν τα κατάφεραν. Εμαθαν κατόπιν του πανηγυριού που οι ίδιοι έστησαν, πως πολλοί στην Ευρώπη θα χαίρονταν αν υλοποιούσαν τις απειλές τους για Grexit. Η οικονομία γονάτισε, κατά την εξάμηνη διαπραγμάτευση, αλλά τουλάχιστον στο χείλος του γκρεμού έκαναν στροφή 180 (και ουχί 360) μοιρών.

Ο δεύτερος λόγος για τις χαμηλές προσδοκίες του ελληνικού λαού είναι οι υψηλές προσδοκίες που είχε πριν από την κρίση. Οι πολίτες δεν διαμαρτύρονται πλέον γοερώς, διότι μπαΐλντισαν από την πολλή διαμαρτυρία των προηγούμενων χρόνων. Η αλήθεια είναι ότι προ δεκαετίας ή δεκαπενταετίας, υπήρχε βοή διαμαρτυρίας στα κανάλια ακόμη και όταν είχαμε το ένα δέκατο των σημερινών προβλημάτων. Με τις πρώτες νιφάδες του χιονιού άρχιζαν οι οιμωγές: «μα πού είναι το κράτος;». Το ρωτούσαν ακόμη και εκείνοι που παρά τις προειδοποιήσεις της Τροχαίας έβγαιναν χωρίς αλυσίδες και χιονολάστιχα στους δρόμους και μετά περίμεναν κάποιο κανάλι να πουν τον πόνο τους. Τότε τα κανάλια είχαν λεφτά και συνεργεία να τρέξουν στους τόπους της γκρίνιας. Είχαν και περίσσευμα λυρισμού για να ντύσουν κάθε ρεπορτάζ.

Γενικώς, υπήρχε η ψευδαίσθηση ότι μπαίνοντας στην ΟΝΕ γίναμε αυτόματα Ευρωπαίοι· ότι είχαμε λύσει όλα τα οργανωτικά προβλήματα και το μόνο που απέμενε ήταν να απολαύσουμε τους καρπούς της προσπάθειάς μας. Μπορεί πάλι να οφείλεται και στο γεγονός ότι οι επαγγελματίες της γκρίνιας ήταν τότε στην αντιπολίτευση, ψέγοντας από καθέδρας τους πάντες, ενώ τώρα είναι στην κυβέρνηση.

Οπως και να έχει το ζήτημα πάντως, εκείνη η υπερβάλλουσα προσφορά διαμαρτυρίας από τα κανάλια οδήγησε να έχουμε έναν από τους ακριβότερους μηχανισμούς αποχιονισμού της Εθνικής Οδού στην Ευρώπη· ειδικά στο κομμάτι που είναι κοντά στην Αθήνα, δηλαδή στην εμβέλεια κάλυψης των πανελλαδικών καναλιών. Αυτή η σπατάλη είναι ορατή από τον δρόμο. Σε υπόστεγα βρίσκονται πανάκριβα μηχανήματα άχρηστα 365 μέρες τον χρόνο.

Σήμερα, λοιπόν, παρ’ όλο που ο πήχυς είναι τόσο χαμηλά, η κυβέρνηση αδυνατεί να τον περάσει. Δεν μπορεί κι αυτό το κατανοούν όλοι. Ακόμη κι εκείνοι που το 2015 πήγαν για τα πολλά και τώρα, το 2017, έχουν μια κυβέρνηση που δεν μπορεί να μεριμνήσει ούτε για τρεις μέρες κακοκαιρίας…

πηγή Καθημερινή

 

Ο Θεός να βάλει το χέρι του και στα νοσοκομεία!

της Χρυστάλλας Χατζηδημητρίου

Στην Ελβετία κορυφαίοι επιστήμονες προσπαθούν να εξηγήσουν τη δημιουργία του κόσμου με όρους επιστημονικούς. Στην Κύπρο, έχει αποφασιστεί (η πίστη είναι ισχυρότερη από την έρευνα) πως για τη δημιουργία του κόσμου αποκλειστική ευθύνη έχει ο Θεός. Κι αφού τον έφτιαξε όπως τον έφτιαξε, είναι υπεύθυνος και για την εύρυθμη λειτουργία του. Οφείλει να φροντίζει να βρέχει πριν πιούμε όλο το νερό από τα φράγματα. Κι αν δεν το κάνει, ας ρίχνει τουλάχιστον -από καιρού εις καιρόν- μια ματιά στις μονάδες αφαλάτωσης ώστε να διασφαλίζει πως λειτουργούν σωστά και δεν θα διψάσουμε. Καλού κακού, ας μετρά και τους τουρίστες για να ξέρει αν είναι επαρκείς οι ποσότητες. Στον Θεό έχουμε εναποθέσει και την ευθύνη για τα τροχαία δυστυχήματα, με αποτέλεσμα να κάνουμε δεήσεις για μείωσή τους. Τώρα, έχουν αρχίσει κι οι γιατροί να προσεύχονται στον Θεό και τους αγίους να τα καταφέρουν να τα βγάλουν πέρα σε ένα σύστημα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης που έχει προ καιρού περιπέσει σε κώμα. «Οι προσευχές σας μας χρειάζονται», έστειλε μήνυμα σε εαυτούς και αλλήλους γιατρός του νοσοκομείου Λεμεσού όταν απελπισμένος δεν μπορούσε να βοηθήσει όσους κατέφυγαν στα νοσοκομεία τις μέρες αυτές.

Αν οι προσευχές μας καταφέρουν να αυξήσουν τις κλίνες στα νοσοκομεία, ανακόψουν τη φυγή των γιατρών από τα δημόσια νοσοκομεία, τα εξοπλίσουν με όσο εξοπλισμό και αναλώσιμα χρειάζονται, οργανώσουν το σύστημα υγείας με τρόπο ώστε αυτός που καταφεύγει στις Πρώτες Βοήθειες να μην περιμένει έξι ώρες μέχρι να μπορέσει να τον δει γιατρός, τότε όχι μόνο να αρχίσουμε όλοι να προσευχόμαστε, αλλά και κεριά και λαμπάδες να ανάψουμε. Παρόλα αυτά, κι ας μην κατηγορηθούμε για έλλειψη πίστης, ο Θεός μάλλον δεν θα οργανώσει τα νοσοκομεία της Κύπρου όσο και να τον παρακαλέσουμε. Όσο παντοδύναμος και να είναι, δεν θα μπορέσει να βοηθήσει στο θέμα αυτό. Χαράμι θα πάνε οι προσευχές, οι δεήσεις και τα τάματά μας. Ίσως μάλιστα θυμώσει που τον απασχολούμε τη μια με τις βροχές, την άλλη με τους σκοτωμούς μας στους δρόμους, την παράλλη με το μπάχαλο στα νοσοκομεία μας.

Αν έχει μάλιστα κινητό ή facebook, ίσως μας στείλει μήνυμα: «Σας έδωσα μυαλό για να λύνετε τα προβλήματα της καθημερινότητας μόνοι σας. Είναι απλά τα πράγματα. Χειμώνας είναι, κυκλοφορούν πολλές ιώσεις, ο κόσμος αρρωστά, δέστε το σαν μια έκτακτη κατάσταση κι οργανωθείτε».

πηγή philenews.com

ΣΙΝΑ!

 της Σοφίας Κιόρογλου

Ἡ χερσόνησος τοῦ Σινᾶ εἶναι μία ἀπὸ τὶς πλέον ἄνυδρες ἀλλὰ καὶ πιὸ γνωστὲς χερσονήσους ποὺ ὑπάρχουν στὸν κόσμο.

Ἡ περιοχὴ αὐτὴ εἶναι γνωστὴ λόγῳ τῶν σφοδρῶν μαχῶν μεταξὺ Αἰγυπτίων καὶ Ἰσραηλινῶν στοὺς δυὸ τελευταίους μεταξὺ τοὺς πολέμους ἀλλὰ καὶ ἐξαιτίας τοῦ ἀρχαιότερου μοναστηριοῦ στὸν κόσμο ποὺ λειτουργεῖ ἀπρόσκοπτα μέχρι σήμερα, τῆς Μονῆς τῆς Ἁγ. Αἰκατερίνης και με το παλαιό ημερολόγιο εορτάζει στις 8 Δεκεμβρίου.

Ἐμεῖς πρὶν μιλήσουμε γιὰ τὸ ὁμώνυμο μοναστήρι θὰ γνωρίσουμε ἀπὸ δυὸ γειτονικὲς «πόλεις τῆς Ἐρήμου».

Τὰ δυὸ αὐτὰ τοπωνύμια βρίσκονται ἔξω ἀπὸ τὴν ἱστορικὴ μνήμη τῶν σημερινῶν Ἑλλήνων ἐκτὸς ἴσως ἀπὸ μία μικρὴ μειοψηφία ποὺ τυγχάνει λόγῳ ἔρευνας ἢ εὐλάβειας νὰ γνωρίζει κάποιες λεπτομέρειες. Τί εἶναι αὐτὸ ὅμως ποὺ κάνει αὐτὲς τὶς περιοχὲς σημαντικὲς ὅσον ἀφορᾶ τὴν παρουσία τῶν Ἑλλήνων καὶ τῆς πίστεώς τους στὸν γεωγραφικὸ χῶρο ὅπου ἑνώνεται ἡ Ἀφρικὴ μὲ τὴν Ἀσία; Γιὰ νὰ ἀπαντήσουμε στὸ ἐρώτημα αὐτὸ θὰ πρέπει νὰ ἀκολουθήσουμε τὴν πορεία τῶν Ἰσραηλιτῶν ὑπὸ τὸν Μωυσῆ, τὶς τριήρεις τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων, τὰ ἐμπορικὰ καράβια καὶ τὰ στρατιωτικὰ ἀποσπάσματα τῶν Βυζαντινῶν ἀλλὰ καὶ νὰ ἀφουγκραστοῦμε τοὺς ἅγιους ἀσκητὲς τῆς Πίστεώς μας.

Ἔτσι λοιπὸν προερχόμενοι ἀπὸ τὸ Κάιρο ἀκολουθώντας τὴν ἐθνικὴ ὁδὸ μέσα ἀπὸ τὴν ἔρημο ἀφήνουμε τὴν ἀφρικανικὴ ἤπειρο καὶ διαπερνώντας ὑποθαλάσσια τὴ διώρυγα τοῦ Σουὲζ – ἕνα ἀπὸ τὰ πλέον στρατηγικὰ θαλάσσια περάσματα στὸν πλανήτη – περνᾶμε στὴν ἀσιατικὴ ἤπειρο καὶ συγκεκριμένα στὴν τριγωνικὴ χερσόνησο τοῦ Σινᾶ.

Ἀκολουθώντας νότια πορεία ἐπὶ τῆς παράλιας ζώνης καὶ ἔχοντας πρὸς δυσμᾶς τὴν Ἐρυθρὰ Θάλασσα περνᾶμε ἀπὸ τὸ σημεῖο ὅπου αἰῶνες πρὶν ἀπὸ τὴ γέννηση τοῦ Χριστοῦ θὰ περάσει ὁ Προφήτης Μωυσῆς, ὅταν θὰ διαχωριστοῦν τὰ νερὰ τῆς θάλασσας γιὰ νὰ διέλθει ὁ λαὸς τοῦ Ἰσραήλ. Λίγα χιλιόμετρα πρὸς νότον θὰ συναντήσουμε τὶς πηγὲς τῆς Μερᾶ, μία πραγματικὴ ὄαση μὲ λίγα φοινικόδεντρα, ποὺ σήμερα ὀνομάζεται Ayoun Mousa, δηλαδὴ Πηγὲς τοῦ Μωυσῆ. Εἶναι ὁ τόπος ὅπου ὁ Μωυσῆς, ἐμβαπτίζοντας τὸ νερὸ μὲ τὸ ξύλο ποὺ τοῦ ὑποδείχθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ θὰ μετατρέψει τὰ πικρὰ νερὰ σὲ πόσιμα. Καὶ ἔτσι θὰ ἔχουμε μία ἀπὸ τὶς παλαιότερες προτυπώσεις τοῦ σωτηρίου ξύλου τοῦ μέλλοντος Τιμίου Σταυροῦ.

Πενθεί η Ραΐθ τους Αββάδες

της Σοφίας Κιόρογλου

Ατέλειωτη έρημος

χαιδεύει τη θάλασσα

μα η Ραχήλ ουρλιάζει.

Γιατί κλαίς Έλ Τορ;

Πενθεί η Ραΐθ τους Αββάδες της

κι οι Βλέμυες καυχώνται

Χτυπάνε σήμαντρα

αόρατοι ασκητές

Ραΐθ, ποτίστηκε το χώμα

με αίμα αγίων

Ω βιβλική Ελίμ

το πνεύμα του Θεού σου

ανασεμιά γλυκιά

Ω γη των φρούτων

θεοδώρητη στάση

αγκυροβόλι του Σινά.

Η ελληνική συμμετοχή για τη Eurovision 2017.

Ήρθε και η σειρά της Eurovision εφέτος. Πριν δύο χρόνια ακριβώς ετοιμαζόμασταν για την Eurovision στην Βιέννη. Μια εμπειρία που θα μείνει αξέχαστη σε όσους συμμετείχαν για πρώτη φορά και για τους παλιούς  αναγνωρίζοντας  πως δύο ήταν οι καλύτερες διοργανώσεις της Αθήνας και της Βιέννης.

Όπως συνήθως ακούστηκαν πολλά ονόματα που θα ήθελαν να συμμετάσχουν στην φετινή διοργάνωση. Επικρατέστεροι ένα δίδυμο  και μια αιθέρια ύπαρξη.

Όπως ανακοίνωσε η ΕΡΤ ΑΕ  ότι στον 62^ο διαγωνισμό θα  εκπροσωπήσει την Ελλάδα η αγαπητή σε όλους που με την φρεσκάδα, την φωνή και με την ομορφιά της κέρδισε τις καρδιές όλων η Demy.

Από την ΕΡΤ ανακοινώθηκε το παρακάτω:

Με μια δυναμική ομάδα, που απαρτίζουν ο συνθέτης Δημήτρης Κοντόπουλος, o σκηνοθέτης Φωκάς Ευαγγελινός και η ερμηνεύτρια Demy, θα συμμετάσχει η Ελλάδα στον φετινό Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision που θα διεξαχθεί στο Κίεβο από τις 9 έως τις 13 Μαΐου.

Σύντομα η ΕΡΤ θα παρουσιάσει σε ειδική εκπομπή για τον ελληνικό τελικό τρία τραγούδια ερμηνευμένα από την Demy, τα οποία θα τεθούν σε διαδικασία ψηφοφορίας από το τηλεοπτικό και διαδικτυακό κοινό. Το τραγούδι που θα συγκεντρώσει τον μεγαλύτερο αριθμό ψήφων, θα αναδειχθεί ως η ελληνική συμμετοχή.

Ας απολαύσουμε ένα δείγμα από την ωραία φωνή της.

Το Κυριακάτικο Μενού Σας !!!

 

von Soultana Tyrinopoulou

Νάμαστε και πάλι. Πόσο γρήγορα περνάει ο χρόνος από Παρασκευή σε Παρασκευή. Και αν φτάσει Πέμπτη απόγευμα και δεν τις έχω ετοιμάσει ….. ξέρετε εσείς τι τραβάω. Τα έχουμε πει.

Έκατσα και σκέφτηκα τι να σας προτείνω και κατέληξα σε:

Ρολάκια μελιτζάνας με καρύδι

ΥΛΙΚΑ

Μελιτζάνες φλάσκες 4 τεμ Καλαμποκέλαιο για το τηγάνισμα Πατάτα 1 μεγάλη βρασμένη Ψωμί μπαγιάτικο 3 φέτες Σκόρδο 3 σκελίδες πολτοποιημένες Καρυδόψιχα 150 γρ τριμμένη Κρεμμύδι ξερό 1 τεμ τριμμένο Μαϊντανός 1 – 2 κουταλιές σούπας ψιλοκομμένος Ελαιόλαδο 2 κουταλιές σούπας Ξίδι 1 κουταλιά σούπας Αλάτι – πιπέρι

ΕΚΤΕΛΕΣΗ:

Κόβουμε τις μελιτζάνες κατά μήκος , τις αφήνουμε σε αλατισμένο νερό για 10 λεπτά να ξεπικρίσουν και τις σουρώνουμε . Βράζουμε την πατάτα με την φλούδα και μόλις βράσει την ξεφλουδίζουμε προσεκτικά και την πολτοποιούμε. Βάζουμε το καλαμποκέλαιο σε τηγάνι να κάψει και ξεκινάμε να τηγανίζουμε τις μελιτζάνες. Τις τοποθετούμε σε απορροφητικό χαρτί για να βγάλουν το περιττό λάδι. Μουλιάζουμε το ψωμί στο νερό μέχρι να μαλακώσει, το στύβουμε καλά και το βάζουμε σε ένα μπολ μαζί με την πολτοποιημένη πατάτα,την τριμμένη καρυδόψιχα κι όλα τα υπόλοιπα υλικά. Ανακατεύουμε καλά μέχρι να έχουμε ένα μείγμα σαν κρέμα. Απλώνουμε αρκετή ποσότητα από το μείγμα μας σε όλη την επιφάνεια της τηγανιτής μελιτζάνας και τυλίγουμε σε σφιχτό ρολό. Κάνουμε το ίδιο και με τις υπόλοιπες μελιτζάνες. Στο σημείο που τελειώνει το ρολό βάζουμε από μια οδοντογλυφίδα για να το στερεώσουμε κι είναι έτοιμα να τα απολαύσουμε.

ΚΡΕΑΣ ΜΟΣΧΑΡΙΣΙΟ ΣΤΙΦΑΔΟ ΥΛΙΚΑ

1.200 γραμμ. από ελια μόσχου 2 κιλά κρεμμύδια ξερά μέτρια 1/3 φλ. τσαγιού ελαιόλαδο 1 δαφνόφυλλο 3-4 κόκκοι μπαχάρι 1 πρέζα μοσχοκάρυδο 1 ώριμη ντομάτα 1/2 φλ. τσαγιού κονιάκ 1/4 φλ. τσαγιού κόκκινο ξίδι 1 φλ. τσαγιού κόκκινο κρασί αλάτι φρεσκοτριμμένο πιπέρι

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Κόβουμε το κρέας σε μερίδες. Ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο σε κατσαρόλα και λίγο λίγο ροδίζουμε το κρέας για να μην πέφτει η θερμοκρασία του λαδιού και αντί να ροδίζει να βράζει. Κάθε κομμάτι που ροδίζει το βγάζουμε σε πιατέλα και συνεχίζουμε με τα επόμενα. Αφού τελειώσουμε με όλο το κρέας, το διατηρούμε σκεπασμένο στην πιατέλα. Χαράζουμε σταυρωτά τα κρεμμύδια και τα βάζουμε στο ίδιο λάδι που ροδίσαμε το κρέας. Σε μέτρια φωτιά τα αφήνουμε να μαραθούν χωρίς να πάρουν χρώμα, για 15΄, έως ότου μελώσουν. Τότε τα σβήνουμε με το κονιάκ, το κρασί και το ξίδι. Προσθέτουμε ξανά το κρέας στην κατσαρόλα, καθώς και όλα τα ζουμιά που έχουν μείνει στην πιατέλα. Προσθέτουμε την ντομάτα ολόκληρη, χαραγμένη στα τέσσερα, σταυρωτά, και τα μπαχαρικά. Σιγοβράζουμε για τουλάχιστον 1 ώρα και 30΄, έως ότου μαλακώσει καλά το μοσχάρι και πυκνώσει καλά η σάλτσα του. Η σάλτσα με τα κρεμμύδια γίνεται σαν κρέμα. Προς το τέλος του βρασμού αλατοπιπερώνουμε. Σερβίρουμε με πατάτες ή με ρύζι πιλάφι.

και για το τέλος ΕΝΑ ΝΟΣΤΙΜΟ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΟ ΓΛΥΚΑΚΙ

ΥΛΙΚΑ

110 γρ. πτι μπερ τριμμένα στο μούλτι

80 γρ. βιτάμ λιωμένο

50 γρ. τριμμένα φουντούκια

50 γρ. τρούφα

2 φακελάκια κρέμα βανίλια, στιγμής

Γάλα για τις κρέμες βανίλιας, όσο αναγράφεται στις οδηγίες

220 γρ. κρέμα γάλακτος

1 φύλλο ζελατίνης

Για το γλάσο καραμέλας:

1 κούπα ζάχαρη καστανή

1 κούπα κρέμα γάλακτος

3 κ.σ. βιτάμ

1 κ.γ. κορν φλάουρ

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Σε μπολ ανακατεύουμε τα μπισκότα με το βούτυρο, τα τριμμένα φουντούκια και την τρούφα.

Αδειάζουμε το μείγμα του μπισκότου σε ταψάκι το οποίο το έχουμε προηγουμένως βουτυρώσει καλά. Το στρώνουμε και ισιώνουμε ομοιόμορφα και το βάζουμε στο ψυγείο να κρυώσει.

Φτιάχνουμε τις κρέμες στιγμής σύμφωνα με τις οδηγίες της συσκευασίας.

Σε ποτηράκι με 3 κουταλιές της σούπας κρύο νερό, διαλύουμε το φύλλο ζελατίνης. Το ανακατεύουμε και το στύβουμε καλά με τα δάχτυλά μας. Την κρατάμε και θα την προσθέσουμε στις κρέμες βανίλιας.

Στον κάδο του μίξερ χτυπάμε σε δυνατή ταχύτητα την κρέμα γάλακτος ώστε να γίνει πηχτή σαντιγί. Προσθέτουμε τις κρέμες και τη ζελατίνη και συνεχίζουμε το χτύπημα να ενσωματωθούν τα υλικά.

Μεταφέρουμε το μείγμα στη μπισκοτένια βάση και ξαναβάζουμε το γλυκό στο ψυγείο.

Φτιάχνουμε το γλάσο καραμέλας:

Σε αντικολλητικό τηγάνι σε χαμηλή φωτιά, βάζουμε τη ζάχαρη σιγά σιγά ανακατεύοντας συνεχώς ώστε να αρχίσει να παίρνει το χρώμα της καραμέλας. Προσθέτουμε το βούτυρο συνεχίζοντας το ανακάτεμα για 2 ακόμη λεπτά. Ρίχνουμε την κρέμα γάλακτος και αφήνουμε να βράσουν όλα μαζί. Αποσύρουμε από τη φωτιά και προσθέτουμε το κορν φλάουρ. Ανακατεύουμε καλά και ξαναβάζουμε στη φωτιά να σιγοβράσει και να πήξει ελαφρά.

Αποσύρουμε και αφήνουμε το γλάσο να κρυώσει.

Τότε, το περιχύνουμε πάνω στην κρέμα, το ισιώνουμε και ξαναβάζουμε στο ψυγείο να σφίξει καλά το γλυκό.

Κατόπιν, κόβουμε σε κομμάτια και σερβίρουμε.

Καλή σας όρεξη και θα τα πούμε την άλλη εβδομάδα.