Istanbul erhält einen „Verräter-Friedhof“ Schauriges Nachspiel zum Putschversuch gegen Erdogan

 

Von Heinz Gstrein

An Friedhöfen, auf Türkisch „mezarlik“ genannt, herrscht in Istanbul überhaupt kein Mangel. Höchstens ist das da und dort in Neubauvierteln der Fall. Oder den wilden Siedlungen der ohne Baugenehmigung aus dem Boden wachsenden „gece kondu“, d.h. „in einer Nacht erbaut“. Wer es nämlich vermag, sich zwischen Sonnenuntergang und –aufgang ein Dach über den Kopf zu stellen, darf nach türkischen Gewohnheitsrecht nicht mehr abgerissen werden,

Das alte, osmanische Istanbul verfügt über einen ganzen Kranz von Friedhöfen. Sie ziehen sich außerhalb der mittelalterlichen Stadtmauern vom Marmarameer zum Goldenen Horn und weiter bis auf die Höhen von Sisli hinauf. Aus der Vogelschau sieht das wie ein breiter Grüngürtel rund um den Kern der Stadt aus. Das Grab jedes Bessergestellten umgeben Zypressen und andere Bäume sowie je nach Wohlstand mehr oder weniger ausgedehnte Gärten. In ihnen wurden und werden an hohen islamischen Feiertagen die traditionellen Totenschmäuse zum Gedenken an die Verstorbenen abgehalten. Ziemlich verwaist sind hingegen die ebenfalls großangelegten Christen- und Judenfriedhöfe. Bis nach dem Ersten Weltkrieg machten Griechen, Armenier, Bulgaren und Sepharden etwas mehr als die Hälfte der Statdbevölkerung aus.

Seit einigen Tagen wird aber geradezu hektisch an der Errichtung eines völlig neuen und neuartigen Begräbnisortes gearbeitet: des „Hain Mezarligi“ – des „Friedhofs der Verräter“, d.h. der gefallenen, von Erdogan-Anhängern gelynchten oder noch hinzurichtenden Putschisten vom 15. Juli. Ursprünglich sollte es für Beteiligte an dem Umsturzversuch von Teilen der türkischen Streikräfte gegen den immer autoritäreren Staatschef Recep Tayyip Erdogan überhaupt keine Grabesruhe geben. So hatte der Vorsteher der staaatlichen Religionsbehörde Diayanet, Mehmet Görmez, jede islamische Beisetzung der „Putschisten“ verboten.

Als sich darauf die Frage stellte, ob diese unbeerdigt bleiben und in Schluchten und an anderen abglegenen Plätzen den Geiern zum Fraß verwesen sollten, beschloß als erste die Stadtgemeinde Istanbul, eigene „Verräterfriedhöfe“ zu schaffen. Aufrührerische Militärs sollen in ihnen ohne religiösen Segen einfach verscharrt werden, also auch keine eigenen, mit Namen gekennzeichneten Gräber erhalten. Das könnte nämlich oppositionelle Kräfte zu einer Märtyrerverehrung an diesen Grabstätten verleiten. Von außen jedoch werden diese Sonderfriedhöfe als „Begräbnisort von Verrätern“ ausgewiesen. Damit alle Vorbeifahrenden oder –gehenden diese Volksfeinde gehörig zu verfluchen wüssten – wie es in einer amtlichen Verlautbarung heißt.

Viele Städte und Gemeinden in der Türkei folgen schon dem Istanbuler Beispiel, andere – wie z.B. Bolu jenseitxs vom Bosporus – – lehnen selbst solche Verräterfriedhöfe zugunsten von Verwesungsstätten ab. Im Fall vn Bolu wird daran gedacht, die sterblichen Überreste der gefallenen, von einem islamistischen Mob ermordeten oder nach ihrer Verhaftung zu Tod gefolterten Erdogan-Gegner in einen der zahlreichen Seen der Umgebung zu werfen – in diesem Fall nicht als Futter für die Aasgeier, sondern für Raubfische und Krebse.

Solar Beer: η Ξάνθη αποκτά την δική της μπύρα

ΧΑΡΗΣ ΔΙΑΦΩΝΙΔΗΣ

Ο Ορέστης Στεφάνου δημιουργεί το Ηλιακό μικροζυθοποιείο και οι Ξανθιώτες αναμένουν τις γευστικές απαστερίωτες μπύρες του

Από γλωσσολόγος… ζυθοποιός, ο Ορέστης φιλοδοξεί να δημιουργήσει προϊόντα που θα ‘’εκμεταλλεύονται’’ όλα τα αγαθά της Θρακιώτικης γης

Η μπύρα (στην ελληνική ζύθος) αποτελεί ένα κοινό οινοπνευματώδες ποτό. Με κύρια συστατικά της το νερό, την βύνη (συνήθως από κριθάρι) και τον λυκίσκο, παράγεται μέσα από την διαδικασία της ζύμωσης. Οι αναφορές για την παρασκευή μπύρας ξεκινούν από την αρχαία Αίγυπτο και την Μεσοποταμία, περίπου το 4.000 π.Χ. με καταγραφή διαφορετικών συνταγών, από όπου το δημοφιλές ποτό ήρθε στην Ελλάδα και έγινε ιδιαίτερα αγαπητό στους βορειότερους λαούς. Μάλιστα, θεωρείται το δεύτερο αρχαιότερο ποτό μετά το υδρόμελο.

Από γλωσσολόγος στην Θεσσαλονίκη… ζυθοποιός στην Ξάνθη

Με χαρά πληροφορηθήκαμε την προσπάθεια που ξεκίνησε ένας νέος επιχειρηματίας στην πόλη μας, δημιουργώντας το πρώτο μικροζυθοποιείο στην ευρύτερη περιοχή. Πρόκειται για τον Ορέστη Στεφάνου. Φιλόλογος με μεταπτυχιακές σπουδές στην Γλωσσολογία, βρέθηκε πριν έντεκα περίπου χρόνια στην Ξάνθη με την σύζυγό του. Αρχικά ξεκίνησε να κατασκευάζει μπύρες στο σπίτι, ερασιτεχνικά, για προσωπική χρήση και ευχαρίστηση της παρέας του. Μετά από παραινέσεις φίλων του αποφάσισε να ψάξει το θέμα σε βάθος και να ασχοληθεί επαγγελματικά. «Κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να γίνει πριν 20 χρόνια, χωρίς την χρήση, δηλαδή, του διαδικτύου», ομολογεί ο ίδιος, αφού αφιέρωσε άπειρες ώρες ψάχνοντας και μελετώντας για τις μπύρες από την Ανατολή μέχρι την Δύση. Όπως λέει αστειευόμενος, με τόσο διάβασμα πήρε ακόμη ένα πτυχίο στην μπύρα. Βρεθήκαμε στις εγκαταστάσεις του Ηλιακού μικροζυθοποιείου λίγο έξω από την Ξάνθη, όπου όλα πλέον έχουν στηθεί και περιμένουν την επίσημη έγκριση για να γεμίσουν τα μπουκάλια με τις πρώτες ξανθιώτικες μπύρες. Οι ιστορίες που μοιράστηκε μαζί μας, οι γνώσεις του για το αντικείμενο, αλλά και τα σχέδιά του για το μέλλον, δείχνουν έναν άνθρωπο με πολύ μεράκι και αγάπη γι’ αυτό που ξεκίνησε.

Τι είναι όμως η μικροζυθοποιεία;

Ο Ορέστης συνάντησε αρκετές δυσκολίες μέχρι σήμερα, μεγάλες καθυστερήσεις στην χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ, βρήκε όμως και συμπαραστάτες στο έργο του. Όπως ανέφερε ο ίδιος, ο διευθυντής παραγωγής της γνωστής μπύρας «Βεργίνα» από την Κομοτηνή τον βοήθησε ιδιαίτερα με τις συμβουλές του, σε ένα τοπίο που μέχρι πριν λίγα χρόνια κάθε παρόμοια προσπάθεια έμοιαζε ουτοπική. Η μικροζυθοποιεία ανθίζει όμως, και σε αυτό συνέβαλε και η δημιουργία ενός τεχνολογικά προηγμένου βυνοποιείου από την Βεργίνα, από όπου προμηθεύονται την βύνη ως πρώτη ύλη οι περισσότεροι νέοι ζυθοποιοί με κριθάρια που προέρχονται από αγρότες της Θράκης. Η διαφορά ενός μικροζυθοποιείου αφορά κυρίως στην δυνατότητα παραγωγής του. Το Ηλιακό Μικροζυθοποιείο Ξάνθης ξεκίνησε τη λειτουργία του την άνοιξη του 2016, με δυνατότητα παραγωγής 20 εκατόλιτρων την ημέρα, θέλοντας να αλλάξει το τοπίο στην παραγωγή μπύρας, όπως σημειώνει ο Ορέστης, αλλά και -γιατί όχι- το γούστο και τη νοοτροπία μας απέναντι στη μπύρα. Μέσα στο δύσκολο γενικά οικονομικό κλίμα και ειδικά με τις τελευταίες αυξήσεις του ειδικού φόρου κατανάλωσης του ζύθου να επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο κάθε προσπάθεια επιχειρηματικής δραστηριοποίησης, ο Ορέστης Στεφάνου τολμά, επιχειρεί και δημιουργεί στην Ξάνθη το πρώτο ηλιακό μικροζυθοποιείο και παρασκευάζει με παραδοσιακό τρόπο απαστερίωτες και αφιλτράριστες μπύρες με ιδιαίτερα αρώματα και γεύσεις από τη γη της Θράκης.

Η φιλοσοφία του Ηλιακού Μικροζυθοποιείου

Όπως λέει ο Ορέστης: «Φιλοσοφία και στόχος μας είναι οι μπύρες που παράγουμε να φέρουν κάτι καινούργιο και να ικανοποιήσουν ακόμη και τους πιο απαιτητικούς… μπυράκηδες. Θέλουμε να προσφέρουμε φρέσκιες, απαστερίωτες, «ζωντανές» μπύρες, μπύρες που πίνονται ευχάριστα χωρίς να χρειάζεται να είναι παγωμένες, μπύρες που να ξεφεύγουν από τη γνωστή, επίπεδη γεύση του απόλυτα «βιομηχανοποιημένου» προϊόντος. «Τα ακριβά αρώματα μπαίνουν σε μικρά μπουκάλια», λένε. Εμείς πάλι προτιμάμε το «άρωμα» να είναι πλούσιο, η τιμή οικονομική και το μπουκάλι χορταστικό. Έτσι, εμφιαλώνουμε τις μπύρες μας σε μπουκάλια των 500ml και κρατάμε χαμηλές και απόλυτα προσιτές τις τιμές τους, γιατί θεωρούμε ότι η μικρή πολυτέλεια της απόλαυσης μιας craft μπύρας δεν θα πρέπει να είναι προνόμιο λίγων. Όλοι έχουν δικαίωμα σε μια καλή, οικονομική μπύρα». Ιδιαίτερα σημαντικό για τον Ορέστη είναι να παράγει με το μικρότερο δυνατό κόστος για το περιβάλλον. Εκεί παραπέμπει και το «Ηλιακό» της επωνυμίας. «Επιλέξαμε να ονομάσουμε το μικροζυθοποιείο μας “Ηλιακό” γιατί, στο βαθμό που αυτό είναι δυνατόν, προσπαθούμε να λειτουργήσουμε με το μικρότερο δυνατό κόστος για το περιβάλλον και για εμάς. Έτσι, χρησιμοποιούμε ηλιακούς συλλέκτες για να εξασφαλίσουμε τη θερμική ενέργεια που χρειάζεται το ζυθοβραστήριό μας, εμφιαλώνουμε μόνο σε επιστρεφόμενες γυάλινες φιάλες και όχι σε κουτάκι, χρησιμοποιούμε καπάκια χωρίς BPA και μεταφέρουμε τις μπύρες μας σε ξύλινα, επαναχρησιμοποιούμενα κιβώτια», εξηγεί ο ίδιος.

Το φιλόδοξο εγχείρημα είναι στο τελικό στάδιο, τις επόμενες μέρες αναμένεται να γίνει ο έλεγχος για να δοθεί και επισήμως η άδεια και, όπως δεσμεύτηκε ο Ορέστης, μέσα στον Αύγουστο θα έχουμε την χαρά να δοκιμάσουμε και να δροσιστούμε γευστικά με τις φρέσκιες αλχημείες του και τις ετικέτες Θέρος, Γαία και Έρεβος. Να του ευχηθούμε καλή επιτυχία σε ό,τι δοκιμάσει στο μέλλον, γιατί τα σχέδια και το μεράκι του προοιωνίζουν πολύ όμορφα πράγματα.

πηγή http://www.empros.gr

Όλγα Παυλίδου – Κουτρουμπή Αναπληρώτρια Γραμματέας Γυναικείων Θεμάτων ΝΔ

 

Όταν η ευαισθησία και η ισχυρή θέληση αποκτούν πρόσωπο

von Maria Moschou

Η Όλγα Παυλίδου – Κουτρουμπή γεννήθηκε στην Αθήνα μαθήτευσε στην Ιόνιο Σχολή και τα Εκπαιδευτήρια Δούκα, συνέχισε τις σπουδές της στο Αμερικάνικο Κολέγιο Ελλάδος . Ήταν βοηθός του Κοσμήτορα της Κατεύθυνσης της. Είναι κάτοχος BSc in Management & Organizational Behavior. Σπούδασε στο London School of Economics Industrial Relations & Personnel Management .
Εργάστηκε επί σειρά ετών στον ιδιωτικό τομέα ως Σύμβουλος Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας. Διετέλεσε μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Δημοσίων Σχέσεων.
Το 2006 εκλέχτηκε δεύτερη Δημοτική Σύμβουλος Φιλοθέης. Το 2008, ανέλαβε Αντιδήμαρχος Καθαριότητας Διοικητικών ,Τεχνικών & Οικονομικών Υπηρεσιών & Αναπληρώτρια Δήμαρχος. Το 2010 ανέλαβε Αντιδήμαρχος Πρασίνου & Περιβάλλοντος & Αναπληρώτρια Δήμαρχος. Πρόεδρος της Δημοτικής Επιτροπής Υγείας & Κοινωνικής Πρόνοιας και ίδρυσε το Δημοτικό Ιατρείο Φιλοθέης .
Εξελέγη μέλος του Δ.Σ. του Εθνικού Διαδημοτικού Δικτύου Υγειών Πόλεων 2010- 2011.
Στις Δημοτικές Εκλογές 2010 εξελέγη ως πρώτη Σύμβουλος από όλους τους συνδυασμούς στη Φιλοθέη.
Ήταν Υποψήφια Βουλευτής Β’ Αθήνας στις Εθνικές εκλογές Μαΐου και Ιουνίου 2012 και Ιανουαρίου 2015.
Διετέλεσε μέλος της Τ.Ε. της ΔΗΜ.Τ.Ο. Ν.Δ. Φιλοθέης (2007-2010 ) , Υπεύθυνη Γυναικών της ΔΗΜ.ΤΟ ΦΙΛΟΘΕΗΣ (2010-2013 ), Υπεύθυνη Τομέα Κοινωνικών Φορέων της τότε Β3 (2011-2012). Το 2013 εξελέγη Γενική Γραμματέας της ΔΗΜ.Τ.Ο, Φιλοθέης- Ψυχικού θέση που κατέχει μέχρι σήμερα.
Από το 2013 μέχρι τώρα ήταν ειδική συνεργάτης στη Γραμματεία Διεθνών Σχέσεων και Ευρωπαϊκής Ένωσης της Νέας Δημοκρατίας.
Η εθελοντική συμμετοχή της από τα νεανικά της χρόνια σε Συλλόγους και σε Σωματεία υπήρξε συνεχής.
Το 2002 τιμήθηκε για τη προσέλκυση και διαχείριση 300 εθελοντών στη Πορεία Ζωής για τον Καρκίνο του Μαστού, στο Σύνταγμα .Επίσης τιμήθηκε το 2003 από το Αμερικάνικο Κολέγιο Ελλάδος για την εθελοντική της προσφορά και δραστηριότητα.
Μέλος Δ.Σ. του Πανελλήνιου Συνδέσμου « Φίλων της Αρχιεπισκοπής».
Μέλος της Ένωσης Αποστράτων της Πολεμικής Αεροπορίας
Μέλος της «Παναθηναϊκής» Πανελλαδικής Οργάνωσης Γυναικών.
Ιδρυτικό μέλος της γυναικείας οργάνωσης για την οικογένεια και το παιδί ΕΝΕΟΝ (Παράρτημα Φιλοθέης)
Γ. Γραμματέας λέσχης Ροιάς Lions
Είναι Χήρα του Υποπτεράρχου Γεωργίου Κουτρουμπή θανόντος εν ενεργεία, μητέρα δυο παιδιών, του Ιωάννη Κουτρουμπή μεταπτυχιακού πολιτικού επιστήμονα , Τοπικού Συμβούλου Kοινότητας Φιλοθέης και της Βίβιαν Κουτρουμπή πρωτοετούς στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

Έχετε αναλάβει Αναπληρώτρια Γραμματέας στη Γραμματεία Γυναικείων Θεμάτων της ΝΔ. Πόσο απαιτητικός είναι αυτός ο ρόλος και πως αντιμετωπίζεται τις  Γυναίκες  στο χώρο σας?
H Γραμματεία Γυναικείων Θεμάτων ασχολείται με τη ανάδειξη των ανισοτήτων μεταξύ των δύο φύλων και προτείνει πολιτικές για την  εξάλειψη τους.  Η Γραμματεία με κάθε της δράση στηρίζει την οικογένεια ,τη κοινωνική συνοχή  και τη θέση της Γυναίκας ως μητέρα , σύζυγο και εργαζόμενη στην Ελληνική Κοινωνία.
Με ρωτάτε αν ο ρόλος μου λοιπόν είναι απαιτητικός . Ένας ρόλος γίνεται  απαιτητικός  όταν  πραγματικά θέλεις να υπηρετήσεις τη θεσμική σου θέση  και αισθάνεσαι την ευθύνη της θέσης που έχεις αναλάβει. Στη θέση αυτή γνωρίζεις ότι έχεις τη δύναμη να αναδείξεις ανισότητες που υπάρχουν μεταξύ των δύο φύλων στον εργασιακό χώρο για παράδειγμα. Πρόσφατα , προέκυψε θέμα ανισότητας στην εξέλιξη γυναικών και ανδρών αξιωματικών εχόντων τα ίδια προσόντα.  Η Γραμματεία μας αμέσως ενημερώσε εγγράφως τον  Βουλευτή και  Τομεάρχη  Εθνικής Αμύνης και του ζητήσε να φέρει το θέμα στη  Βουλή. Όπως καταλαβαίνετε απαιτείται  η συνεχής ενημέρωση και παρακολούθηση του νομοθετικού έργου του Κοινοβουλίου . Τέλος ευνόητο είναι ότι  , είναι απολύτως απαραίτητη η συνεχής επαφή με την Κοινωνία  προκειμένου να αναδεικνύονται τα προβλήματα και να λαμβάνεται δραστική μέριμνα για την αντιμετώπιση τους.
Το γεγονός και μόνο ότι στο καταστατικό και στο οργανόγραμμα του Κόμματος προβλέπεται η  λειτουργία ανεξάρτητης Γραμματείας Γυναικείων Θεμάτων αποδεικνύει το τεράστιο ενδιαφέρον  με το οποίο το Κόμμα περιβάλλει  τη θέση της Γυναίκας στη Κοινωνία, το σεβασμό που της αποδίδει για το ρόλο της και  τη συνεχή προσπάθεια που καταβάλλει για την επίλυση των προβλημάτων που αυτή αντιμετωπίζει. Ο Πρόεδρος  της Νέας Δημοκρατίας  Κυριάκος Μητσοτάκης έχει επανειλημμένως επισημάνει  το ρόλο των Γυναικών της Παράταξης και εξάρει την αγωνιστικότητα τους.  Εξάλλου σημαντικός αριθμός  θέσεων  ευθύνης στο κόμμα μας   κατέχεται  από γυναίκες  .

Πριν από μία εβδομάδα διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον για την εκδήλωση  σας στην Καλαμάτα με θέμα « Συμμαχία κατά του εκφοβισμού». Υπήρξε κάποια αφορμή της επιλογής του συγκεκριμένου θέματος?
Το φαινόμενο του εκφοβισμού είναι ένα μεγάλο ζήτημα υπαρκτό  σε όλα τα Κράτη. Η καθημερινή προσπάθεια της οικογένειας για επιβίωση  σε πολλές περιπτώσεις  ατόνησε  την οικογενειακή συνοχή και προξένησε ρήγμα στους οικογενειακούς δεσμούς, προκαλώντας τη δημιουργία ενός ασταθούς περιβάλλοντος μέσα στο οποίο γαλουχήθηκαν  παιδιά . Η έλλειψη χρόνου για ουσιαστική επικοινωνία και η έλλειψη επαφής μεταξύ των μελών της οικογένειας , η επιθυμία  για υλικές απολαύσεις , ο ανταγωνισμός, η διαφορετικότητα,   η έλλειψη σεβασμού μεταξύ των  ανθρώπων , η έλλειψη παιδείας, ο φόβος για το αύριο,   είναι κάποιοι  από τους λόγους που δημιούργησαν το φαινόμενο αυτό .
Πιστεύουμε λοιπόν ότι ο μόνος τρόπος για να μειώσουμε την ένταση και τη συχνότητα εμφάνισης  των φαινομένων εκφοβισμού ,  είναι η συζήτηση για την ανάδειξη των αιτίων που τα προκαλούν  και  η συμβουλευτική ενημέρωση  από ειδικούς ώστε να περιοριστεί το φαινόμενο αυτό. Η Γραμματεία μας,  στο πλαίσιο δράσεων της , επέλεξε την ανάδειξη του σοβαρού αυτού φαινομένου ώστε να συμβάλλει στην αντιμετώπισή του στηρίζοντας πρωτίστως τη δομή της οικογένειας και την ενίσχυση των δεσμών μεταξύ των μελών της. Εκτός από την Καλαμάτα έχουν ήδη πραγματοποιηθεί  εκδηλώσεις στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη  και προγραμματίζονται  ανάλογες και σε άλλες πόλεις.

Αυτές τις μέρες γίνεται μεγάλος λόγος για τις αλλαγές στον εκλογικό νόμο. Πιστεύετε ότι η απλή αναλογική αντιβαίνει στην κοινή λογική?

Στην παρούσα χρονική στιγμή η πρόταση της απλής αναλογικής αναφορικά με τον εκλογικό νόμο μόνο σύγχυση μπορεί να φέρει στη διακυβέρνηση της Ελλάδος. Κινδυνεύουμε να περιέλθουμε σε καθεστώς ακυβερνησίας  γιατί τα πολιτικά κόμματα  δεν θα μπορέσουν   να συνεννοηθούν προκειμένου να σχηματίσουν Κυβέρνηση. Στο  πρόσφατο παρελθόν αλλά και σήμερα βλέπουμε  συνεργασίες κομμάτων στην διακυβέρνηση της Χώρας και παρατηρούμε   τη δυσκολία που είχαν πολλές φορές τα δύο ή τρία κόμματα να συνεννοηθούν .  Φανταστείτε λοιπόν ότι με την εφαρμογή της απλής αναλογικής θα απαιτείται η σύμπραξη 5 ή 6 κομμάτων με βάση τα σημερινά δημοσκοπικά  δεδομένα.. Η ρευστή αυτή κατάσταση που θα  δημιουργηθεί μπορεί  να προκαλέσει,  μια  παρατεταμένη  προεκλογική περίοδο δημιουργώντας στη Χώρα μεγαλύτερη αστάθεια . Σίγουρα τέτοιες προτάσεις που δημιουργούν παρατεταμένη πολιτική κρίση δεν βοηθούν την  Ελλάδα ,  να ξεπεράσει τις σοβαρές δυσκολίες που έχει προξενήσει η οικονομική κρίση.
Αυτός άλλωστε είναι  ο λόγος για τον οποίο η συγκεκριμένη πρόταση δεν έλαβε τους 200 ψήφους που χρειαζόταν από  το Ελληνικό Κοινοβούλιο προκειμένου να ισχύσει από την επόμενη εκλογική αναμέτρηση.
Εν κατακλείδι,  πρώτα λύνεις τα σοβαρά  προβλήματα που αντιμετωπίζεις  στην Χώρα σου και μετά ανοίγεις διάλογο που αφορούν στον εκλογικό νόμο.

Για ποιους πιθανούς λόγους πρότεινε κατά τη γνώμη σας η κυβέρνηση τις συγκεκριμένες αλλαγές?
Καταρχήν δεν πιστεύω σε καμία περίπτωση ότι η συζήτηση αυτή θα έπρεπε να ξεκινήσει αυτή τη χρονική στιγμή  , σε αυτή την συγκυρία της δύσκολης οικονομικής κατάστασης της Χώρας αλλά και με τις  τόσες αναταράξεις  εκτός των συνόρων της Ελλάδος. Πιστεύω ότι το ζήτημα της πιθανής ακυβερνησίας που ακούστηκε στην Ολομέλεια της Βουλής θα έπρεπε  να είχε προβληματίσει την Κυβέρνηση και να μην το είχε προτείνει  από την αρχή.  Τονίζω για άλλη μια φορά τη σημαντική χρονική στιγμή.  Η κίνηση της Κυβέρνησης όπως διαμορφώθηκε μόνο μια ερμηνεία μπορεί να έχει την προσπάθεια της να συνεχίσει να συμμετέχει  στην εξουσία. Σε αυτό συνέτειναν και οι  δημοσκοπήσεις, που δίνουν  το προβάδισμα στη  ΝΔ . Προσπάθησε λοιπόν με το νόμο αυτό να εμποδίσει τη δυνατότητα διακυβέρνησης της Χώρας από τη ΝΔ αφενός και αφετέρου σαν δεύτερο κόμμα να επηρεάσει καταλυτικά  τις διαπραγματεύσεις για το σχηματισμό οποιασδήποτε  Κυβέρνησης συνεργασίας. Προέταξε λοιπόν το κομματικό συμφέρον έναντι των προβλημάτων  και των αναγκών της Χώρας.
Πιστεύω ακράδαντα ότι, στην Ελλάδα θα  πρέπει να τελειώσουμε με αυτές τις πρακτικές  και να αντιμετωπίσουμε επιτέλους σοβαρά και υπεύθυνα την διακυβέρνηση της Χώρας μας.

Η Μ. Βρετανία έχει δημιουργήσει μεγάλη αναστάτωση σε όλη την Ευρώπη με το δημοψήφισμα για το BREXIT. Ποιες θα είναι οι επιπτώσεις για  όλη την Ευρώπη κατά τη γνώμη σας μετά από αυτό το  αποτέλεσμα?
Αν τελικά πραγματοποιηθεί το BREXIT οι επιπτώσεις θα είναι πολλές και σοβαρές .  Με δεδομένο  ότι  η Ευρωπαϊκή Ένωση θέλει πραγματικά να κρατήσει την συνοχή της ,  θα  πρέπει  να  αναθεωρήσει  την πολιτική που ασκεί. Είναι καιρός να εξετάσει  τα   νέα δεδομένα που προκύπτουν από αυτή την εξέλιξη , να τα αξιολογήσει και να τα συνυπολογίσει σε όποιες πολιτικές αποφάσεις θα λάβει. Επομένως,  θα πρέπει η αξιολόγηση όλων των προαναφερόμενων να αποτελέσει τη βάση προκειμένου  να επικαιροποιηθεί η συνεργασία μεταξύ  των Κρατών Μελών.
Οικονομική κρίση δεν έχει μόνο η Ελλάδα , οικονομική κρίση μεγάλη ή μικρή έχει το σύνολο των Χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης . Ο σεβασμός και η αλληλεγγύη, ισότιμα ,μεταξύ των Κρατών μελών θα πρέπει να είναι η βάση του επαναπροσδιορισμού της συνεργασίας . Επιβάλλεται λοιπόν να υπάρξει ένας ουσιαστικός διάλογος μεταξύ των Κρατών προκειμένου  να προκύψει η πραγματική  Ένωση των Ευρωπαϊκών Κρατών πάντα με  επίκεντρο τους πολίτες. Ειδάλλως  αργά ή γρήγορα θα επέλθει η διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης .
Επομένως,   το αποτέλεσμα του BREXIT θα πρέπει να προβληματίσει σοβαρά . Ας μην παραβλέπουμε το γεγονός της ψήφου των πολιτών. Τι τους οδήγησε στο να ψηφίσουν υπέρ της εξόδου της Βρετανίας αλλά και τι τους οδηγεί να δυναμώνουν με τη ψήφο τους τα Ευρωσκεπτιστικά Κόμματα σε όλες τις υπόλοιπες χώρες της Ένωσης . Σε οποιαδήποτε περίπτωση τονίζω για μια ακόμα φορά   δίνεται η ευκαιρία το αποτέλεσμα αυτό  να αποτελέσει το  τέλος μιας συνεργασίας επιβαρημένης  και την αρχή μιας άλλης  ισότιμης υγιούς συνεργασίας  μεταξύ των Κρατών.
Πιστεύω ότι,  η εξέλιξη αυτή που φαίνεται να οδηγεί  σε πολλά προβλήματα  στο τέλος θα  αποβεί θετική,  υπό την προϋπόθεση όμως να  αναδείξει την ανάγκη για ισότιμο επαναπροσδιορισμό  των  σχέσεων των Μελών της.  Επομένως,   ο διάλογος αυτός που θα προκύψει αναγκαστικά λόγω αυτής της εξέλιξης  , θέλω να πιστεύω ότι,  θα είναι ένας σοβαρός και γόνιμος διάλογος  μεταξύ των Κρατών Μελών.

Η χώρα μας βρίσκεται σε δεινή κατάσταση τα τελευταία χρόνια, η οποία επιδεινώνεται. Πρόσφατα υπεγράφη και τρίτο ακόμη πιο σκληρό μνημόνιο. Θα καταφέρει άραγε να ανακάμψει η χώρα? Με ποιο τρόπο?
Η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έχει περάσει μέσα από επώδυνες καταστάσεις για τον λαό της . Δεν θα πρέπει να παραβλέπουμε το γεγονός της αποτυχημένης οικονομικής πολιτικής που επιβλήθηκε στη Ελλάδα . Πολλάκις ακούσαμε  για λάθος συντελεστές που οδήγησαν σε λανθασμένες οικονομικές αποφάσεις που συνέβαλλαν στη διόγκωση του χρέους της Ελλάδος.  Οι ίδιοι οι Θεσμοί αποδέχτηκαν το γεγονός αυτό . Επιπροσθέτως κατά τη διάρκεια της  διακυβέρνησης  ΝΔ δεν επετεύχθη η αξιολόγηση με αποτέλεσμα  να οδηγηθούμε σε μια  νέα Κυβέρνηση και φυσικά στην  υπογραφή τρίτου μνημονίου.  Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η Ελλάδα είχε ήδη βγει στις αγορές και η οικονομία είχε αποκτήσει σταθερή τροχιά και βάδιζε προς την ανάπτυξη. σχετικά με τα οικονομικά μεγέθη.  Φυσικά δεν υποστηρίζω σε καμία περίπτωση το ευχολόγιο για όλα φταίνε οι ξένοι. Αντίθετα,  μόνοι μας οι Έλληνες έπρεπε να τακτοποιήσουμε τα του οίκου μας. Μια κοινή συνισταμένη λοιπόν των όσο προανέφερα είναι ουσιαστικά οι λόγοι της κρίσης. Σίγουρα η έξοδος από την μεγάλη αυτή κρίση διαφαίνεται αδύνατη , ειδικά τώρα με την υπογραφή του τρίτου μνημονίου.
Δεν θα πρέπει όμως να παραβλέπουμε ότι η  Χώρα έχει παρόλα αυτά καταφέρει να κρατήσει την κοινωνική της συνοχή και αυτό δεν είναι αποτέλεσμα της πολιτικής διακυβέρνησης  των Κυβερνήσεων αλλά της ώριμης συμπεριφοράς του λαού της . Ο μόνος λοιπόν τρόπος για να βγει η Χώρα από τη δεινή θέση που έχει περιέλθει , το έχουμε ακούσει πολλές φορές ,  είναι η ανάπτυξη. Ανάπτυξη όμως με υψηλούς φόρους,  σε ένα ασταθές οικονομικό περιβάλλον, χωρίς εμπιστοσύνη στην Κυβέρνηση της Χώρας όταν άλλα λέει και άλλα πράττει,  σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να επιτευχθεί. Όταν οι νόμοι τροποποιούνται συνεχώς και δεν εφαρμόζονται αξιοκρατικά είναι λογικό οι πολίτες να δυσφορούν. Αλλά και η πρακτική της αύξησης μόνο των φόρων είναι λογικό να οδηγεί στη μείωση των εσόδων. Οι πολίτες δεν έχουν πλέον καμία δυνατότητα για καταβολή φόρων,  οικονομικά έχουν στερέψει. Οπότε , « ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος ».  Αυτό και μόνο αποδεικνύει ότι η φορολογική πολιτική της παρούσας Κυβέρνησης αποτυγχάνει  στους στόχους της. Ειλικρινά τη θεωρώ αναχρονιστική πολιτική που σίγουρα δεν βοηθά καθόλου στην σταθερότητα της οικονομίας μας. Ως εκ τούτου απορώ πως οι ξένοι οικονομολόγοι αποδέχονται   αυτού του είδους τν οικονομική πολιτική.
Σίγουρα χρειάζονται μεταρρυθμίσεις που θα βοηθήσουν την ανάπτυξη  και θα κάνουν την Ελλάδα ελκυστική για τους επενδυτές.  Επιπροσθέτως,  κίνητρα θα πρέπει να δοθούν στις υγιείς μικρομεσαίες Ελληνικές επιχειρήσεις  που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας μας και οι οποίες μπορούν να απορροφήσουν  ένα μέρος των ανέργων μας . Δεν γίνεται οι νέοι μας συνεχώς να αναζητούν επαγγελματική αποκατάσταση σε άλλες χώρες, στο τέλος θα παραμείνουμε μια Χώρα με συνταξιούχους. Επίσης,  θα πρέπει να δίνονται κίνητρα στους συνεπείς  πολίτες  έτσι ώστε να αποτελέσουν παράδειγμα για τους άλλους που συνεχίζουν να φοροδιαφεύγουν. Όλα αυτά γίνονται όμως όταν έχεις μια Κυβέρνηση που νοιάζεται και σέβεται τους πολίτες της έμπρακτα γιατί η σχέση αυτή είναι αμφίδρομη . Δυστυχώς η μέχρι στιγμής στάση της παρούσας Κυβέρνησης την έλλειψη σεβασμού προς τους πολίτες τη στιγμή που όχι μόνο δεν τήρησε τις προεκλογικές της υποσχέσεις σε 2+1 εκλογικές τις αναμετρήσεις ( δύο Εθνικές Εκλογές και Δημοψήφισμα) αλλά έπραξε το ακριβώς αντίθετο.

Με μεγάλη μου λύπη διαπιστώνω  συνεχώς ότι στην Ελλάδα είναι εντελώς παραμελημένες οι μονογονεϊκές οικογένειες σε αντίθεση με πολλές άλλες χώρες στην Ευρώπη.  Ως Αναπληρώτρια Γραμματέας Γυναικείων Θεμάτων  της παράταξής σας, σας έχει απασχολήσει το συγκεκριμένο ζήτημα? Πως σκέπτεστε να το αντιμετωπίσετε?
Χαίρομαι που μου κάνετε αυτή την ερώτηση , βλέπετε αποτελώ και εγώ μέλος των μονογονειικών οικογενειών .Η οικογένεια μου είναι  ορφανική και έχω αγωνιστεί για να αναθρέψω τα παιδιά μου μόνη μου χωρίς καμιά βοήθεια. Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι γνωρίζω πολύ καλά  όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι οικογένειες αυτές,  τα έχω βιώσει έντονα. Ειδικά την περίοδο της κρίσης , οι μονογονεικές οικογένειες,  τώρα παρά ποτέ, χρειάζονται στήριξη και βοήθεια. Για το λόγο αυτό κατέθεσα στις 30 Ιουνίου στο Κόμμα μου  συγκεκριμένες και κοστολογημένες προτάσεις,  που εφόσον υλοποιηθούν θα μπορέσουν να ανακουφίσουν την ευπαθή αυτή  ομάδα. Επιτρέψτε μου όμως να μην επεκταθώ παραπάνω γιατί είναι σε εξέλιξη η αξιολόγηση τους . Με δεδομένη την ευαισθησία τόσο του κόμματος αλλά ειδικότερα του Προέδρου σε θέματα κοινωνικής αλληλεγγύης είμαι σίγουρη ότι στο Πρόγραμμα που καταρτίζεται θα ληφθεί σχετική μέριμνα.

Μπορείτε να μας μιλήσετε λίγο για τη Χάρτα Κοινωνικής Αλληλεγγύης της Ν.Δ. «Κανένας στο περιθώριο»?
Κλιμάκια στελεχών και Βουλευτών της ΝΔ επισκέπτονται τις  κοινωνικές δομές της Χώρας  προκειμένου να ενημερωθούν  για τις δράσεις αλλά και τα λειτουργικά προβλήματα που έχουν οι δομές αυτές και πως θα μπορέσουν θεσμικά να λυθούν κάποια εξ αυτών .Παράλληλα ερχόμαστε σε επαφή με κοινωνικούς φορείς  Για την ΝΔ η κοινωνική αλληλεγγύη και η κοινωνική συνοχή είναι προαπαιτούμενα για τη σωστή διακυβέρνηση της Χώρας.
Όλα τα παραπάνω εντάσσονται στη δράση «Κανείς δεν θα πρέπει να μένει στο περιθώριο » Για τη  Νέα Δημοκρατία συμμετέχουμε όλοι για μια Καλύτερη Χώρα κανείς δεν περισσεύει!!!

Ως γυναίκα και μητέρα τι έχετε να συμβουλεύσετε τις γυναίκες στη χώρα σας σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς?
Οι  Ελληνίδες με το σθένος που τις διακρίνει θα πρέπει να διαφυλάξουν και να ενδυναμώσουν ακόμα περισσότερο  την συνοχή  της οικογένειας  και να προσπαθήσουν να ξεπεράσουν τα προβλήματα όλοι μαζί.

Η σημασία των Αρχαίων Ελληνικών

Άρθρο του Γιώργου Τρανταλίδη – δικηγόρου

Οι κατά καιρούς προτάσεις των εκάστοτε Υπ. Παιδείας, απέχουν έτη φωτός από το όραμα του βαθυστόχαστου Παπανούτσου. Όταν τα ξένα Πανεπιστήμια (Οξφόρδης) εδώ και δεκαετίες εκδίδουν τα συγγράμματα της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας και ιδρύουν Πανεπιστημιακές έδρες για τα αρχαία ελληνικά, εμείς …… περιορίζουμε τις ώρες διδασκαλίας τους. Αυτό είχε σαν συνέπεια να αυξηθεί η γλωσσική αφασία και οι στρατιές των αγραμμάτων. Στο Γυμνάσιο ενδείκνυται η υποχρεωτική διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών από το πρωτότυπο με μετάφραση. Όσον αφορά το Λύκειο τα Αρχαία Ελληνικά θα πρέπει να είναι υποχρεωτικά για όλες τις κατευθύνσεις στις πρώτες 2 τάξεις και επιλεγόμενο μάθημα καθώς και τα Λατινικά για τους υποψηφίους θεωρητικών και ανθρωπιστικών σπουδών στη Γ΄ Λυκείου. Ενδείκνυται η επαναλειτουργία των Κλασικών Λυκείων. Οι μαθητές θα πρέπει να εξοικειώνονται με το αρχαίο κείμενο, να μαγεύονται από τη γοητεία και τη σοφία του. Τα θλιβερά αποτελέσματα των Πανελληνίων εξετάσεων απέδειξαν το ηροστράτειο ταλέντο και την πανσθενή μωρία των Υπ. Παιδείας

Η στοργική γατούλα

von Maria Moschou

» Πέρασε τόσος καιρός από τότε…. τόσος καιρός…. » σκεφτόταν η γατούλα τρέμοντας και νιώθοντας μέσα της την αγωνία. Τόσος καιρός από τότε που την είχε γραπώσει στα δίχτυα του εκείνος ο άγριος ο λύκος, ο οποίος της έδειχνε καθημερινά τα δόντια του και την απειλούσε ότι θα την κατασπαράξει αν δεν του κάνει ότι της ζητούσε. Την κρατούσε φυλακισμένη και εγκλωβισμένη κι εκείνη προσπαθούσε να γλυτώσει το γατάκι της από τα δόντια του. Αυτό το γατάκι της έδωσε τότε δύναμη να απελευθερωθεί από τα δίχτυα του και τη φυλακή της, αυτό το γατάκι που την κοιτούσε γεμάτο τρόμο και αγωνία για τη ζωή και των δυο τους. Και τα κατάφερε η γατούλα. Πήρε τα γατάκι της σφιχτά στην αγκαλιά της και δεν το άφησε να βγει από κει μέχρι την ώρα που μπόρεσε να ανοίξει μόνο του τα φτερά και να αναζητήσει το όνειρό του, Το προφύλαξε πολύ καλά όλα αυτά τα χρόνια. Δεν επέτρεψε σε κανένα κακότροπο ζώο να τους πλησιάσει. Μόλις έβλεπε ότι υπάρχει ο παραμικρός κίνδυνος, το έσφιγγε στην αγκαλιά της. Το δίδαξε τι σημαίνει να αγαπάμε αλλά και να προστατεύουμε τον εαυτό μας. Είχαν όμως και πολύ καλούς φίλους μέσα στο δάσος. Φίλους που τους στήριξαν και τους υποστήριξαν. Φίλους που ήξεραν……… Το γατάκι μεγάλωσε, μεγάλωσε και η γάτα, ωρίμασε και έβαλε στόχο στη ζωή της να βοηθάει όπου υπάρχει ανάγκη και να στηρίζει όπου χρειάζεται. Να μη νιώθει κανένα ζώο του δάσους μόνο και αβοήθητο. «Ακόμη και τα πιο ταλαιπωρημένα ζώα αξίζουν την αγάπη και την εκτίμησή μας», σκεφτόταν. Ακόμη κι αν αυτό δεν άρεσε σε κάποιους, οι οποίοι πίστευαν ότι η γάτα είχε απώτερους σκοπούς και στόχους. Ακόμη και αν κάποιοι με τον τρόπο τους την τρομοκρατούσαν και την εκβίαζαν συναισθηματικά. «Πράγματι, οι εφιάλτες ξαναχτυπάνε ορισμένες φορές……» ξανασκέφτηκε η γάτα, “τώρα όμως όλα εξαρτώνται από μένα…………………….”

παραμύθια για μεγάλους (Μ.Μ.)

Erste Kirchen als Opfer von Erdogans Mobdemokratie Eigentliche Gefahr jedoch Kontakte der Christen zu Fethullah Gülen

Von Heinz Gstrein

Zehn Tage nach dem gescheiterten Umsturzversuch gegen Präsident Recep Tayyip Erdogan und sein immer autoritäreres Regiment kommt die Türkei einfach nicht zur Ruhe. Das statt der „verräterischen Streitkräfte“ und teils auch der am Putsch beteiligten Polizei zum „Schutz der Demokratie“ auf die Straßen gerufene „Volk“ ist nicht mehr zu stoppen. Was zu Beginn eine von Erdogan orchestrierte Hassorgie gegen „die Verschwörer“ und Dauerjubelei für den Staatschef war, entfaltet inwischen Eigendynamik. Die „Mobdemokratie“ – wie sie bereits genannt wird – gibt Gelegenheit, ungestraft auch mit ungeliebten Nachbarn, beruflichen Rivalen und Nebenbuhlern jeder Art abzurechnen oder gar aufzuräumen.

Zunächst schienen die Christen der Türkei bei diesen Gewaltaktionen noch glimpflich davongekommen zu sein. Das lag aber nur daran, weil eine rigorose Nachrichtenkontrolle alle Meldungen dazu lahmlegt oder zumindest verzögert. Inzwischen ist aber erwiesen, dass zumindest zwei Kirchen in Mitleidenschaft gezogen wurden – noch dazu solche, die gerade in dieser Hinsicht eine tragische Vorgeschichte aufweisen: Die katholische Marienkirche im Schwarzmeerhafen Trabzon hatte schon 1922/23 die Altargeräte der ermordeten bzw. bestenfalls vertriebenen armenischen und griechischen Christen aufbewahrt und vor Entweihung geschützt – 2006 wurde in ihr Pfarrer Andrea Santoro mitten im Gebet erschossen – 2011 versuchten türkische Nationalisten und Radikalmuslime von den „Grauen Wölfen“ (Trabzon ist ihre Hochburg) das Kreuz vom First des Kirchendachs zu schlagen. Jetzt wurde sie erneut das Opfer eines Angriffs von Pro-Erdogan-Demonstranten mit Hämmern und herausgerissenen Pflastersteinen.

Noch schlimmere Erinnerungen weckt der ähnliche Angriff auf die evangelische „Malatya Kilisesi“. Dort wurden im April 2007 der deutsche Pastor Tim Geske und drei türkische Neuchristen mit Messern langsam zu Tod gequält. Die auf frischer Tat verhafteten Mörder sind nach jahrelanger Unterschungshaft inzwischen ohne Urteil freigelassen, einer sogar als Staatsbeamter angestellt. Auch Die-Welt-Korrespondent Deniz Yücel, der sich des Falles besonders annahm, musste die Türkei fluchtartig verlassen. Jetzt steht er wieder auf das frischen Verhaftungsliste von 42 Journalisten, die sich nicht liniengetreu genug gegen den Putsch geäußert haben.

Das könnten vielleicht noch Einzelfälle sein. Die breit heraufziehende Gefahr dürfte jedoch Erdogans Hexenjagd gegen die Reformmuslime von Fethullah Gülen sein. Dieser hat sich schon vor seiner Übersiedlung in die USA 1999 um ein gutes Verhältnis zu den türkischen Christen und Juden bemüht, das jetzt auch diesen zum Verhängnis werden könnte. Bei seinen Dialogpartnern war der als Hoca Efendi bekannte Gülen gar nicht enstirnig, zu ihnen zählten der griechisch- und armenisch-orthodoxe Patriarch in Istanbul, aber auch ein Papst Johannes Paul II. sowie der Engelwerk-Vorsteher P. Hansjörg Bitterlich.

Wer Gülen schon gut aus der Zeit kennt, als er noch in der Türkei am asiatischen Ufer des Bosporus in einer Art Hügelfestung lebte, kann ihn nicht für den Drahtzieher von allem und jedem handeln, was ihm jetzt politisch von Erdogan vorgeworfen wird. Dem Schüler des kurdischen Mystikers Said Nursi ist wohl vorzuhalten, dass er dessen Lehre zu stark in Richtung eines Volksislam mit modernistischem Anstrich verwässert hat. Dazu war er mit Schaffung von raiffeisenähnlichen Islambanken, Medienkonzernen in Form von Pressvereinen und einem enormen Privatschulwesen – sie alle wurden ihm von Erdogan in den letzten drei Jahren weggenommen – ein überaus tüchtiger Unternehmer. Verschwörer und Umstürzler – das passt einfach nicht zu Gülen, der sich aber ebensowenig von der Staatsraison vereinnahmen lässt. Seine Stärke ist – wie schon die des Said Nursi – der gewaltlose Widerstand.

Als einzige Lichtblicke fallen im Moment auf die so düstere und blutrünstige türkische Politszene die Aufrufe der beiden großen Oppositionsparteien gegen Erdogans repressives Überreagieren auf den versuchten Putsch. Darin sind sich heute endlich die Laizisten von Kemal Atatürk (CHP) mit der Minderheitenbewegung HDP einig. In ihr finden sich mehrheitlich Kurden, doch auch armenische, aramäische und griechische Christen.

πηγή KNA

 

Ανακαλύπτοντας άγνωστους οικισμούς της ορεινής Ξάνθης

 

Απρόσμενη έκπληξη η Άνω Κίρρα στην Σμίνθη, που αποζημιώνει με την υπέροχη θέα της και τους πιο απαιτητικούς

Ένας όμορφος παραδοσιακός οικισμός με ευγενικούς κατοίκους και μακρά ιστορία, σταδιακά ‘’σβήνει’’

ΧΑΡΗΣ ΔΙΑΦΩΝΙΔΗΣ

chdiafonidis@empros.gr

Κυριακή απόγευμα. Αποφασίζουμε να ανηφορίσουμε οδικώς προς την ορεινή Ξάνθη με κατεύθυνση την περιοχή της Σμίνθης. Μια αναφορά για τον παραδοσιακό οικισμό Κίρρα κεντρίζει το ενδιαφέρον και έτσι λίγο πριν εισέλθουμε στην Σμίνθη, παίρνουμε τον δρόμο στα δεξιά πάνω από το τσιμεντένιο γεφυράκι. Στενός δρόμος με πολλές στροφές, σε μερικά σημεία κατολισθήσεις και σε πολύ περισσότερα με την άσφαλτο διαβρωμένη, απαιτούν προσεκτική οδήγηση, ιδίως στην περίπτωση που θα συναντηθείς με κατερχόμενο όχημα. Παρότι λίγα λεπτά έξω από την Ξάνθη, αισθάνεσαι ήδη ότι βρίσκεσαι σε άλλο μέρος. Πλούσια βλάστηση με κάθε λογής δέντρα φέρνει από το παράθυρο ένα δροσερό αεράκι κι ας είναι ένα από τα ζεστά απογεύματα του Ιουλίου. Όπως συμβαίνει συνήθως με έναν άγνωστο προορισμό, ο δρόμος φάνηκε πολύ πιο μακρύς κατά την ανάβαση, ενώ τελικά ήταν μια διαδρομή λίγων λεπτών.

Ένας οικισμός που αναφέρεται από το 1878 και μαγεύει με την θέα και την ησυχία του

Ξάφνου βρίσκεσαι μπροστά σε μια πινακίδα που αναφέρει «Άνω Κίρρα». Μπροστά σου όμως βλέπεις μόνο ένα στενό δρομάκι ανάμεσα σε δύο κτήρια. Ο δρόμος στα αριστερά συνεχίζει για μισό χιλιόμετρο προς τον οικισμό Όαση. Μόλις ακούν το αυτοκίνητο μέσα στην ‘’εκκωφαντική’’ ησυχία, κάποιοι κάτοικοι ξεπροβάλλουν χαμογελαστοί αλλά και λίγο ξαφνιασμένοι με την απρόσμενη επίσκεψη. Είχα πληροφορηθεί για κάποια έργα ανάπλασης που είχαν γίνει στον οικισμό και τους ρωτώ αν πρόκειται για την Άνω Κίρρα ή την Κάτω. Με πολλή προθυμία και πολύ καλά ελληνικά αναλαμβάνουν να μας δείξουν τον πλακόστρωτο δρόμο και τις παρεμβάσεις που έγιναν στο κέντρο του οικισμού. Δεν δίστασαν καθόλου όταν αντίκρισαν την φωτογραφική μηχανή, απλά ρώτησαν από πού ερχόμαστε. Όταν άκουσαν από την Ξάνθη, ένιωσαν ακόμη πιο άνετα. Οι νεότερες σε ηλικία γυναίκες που μας συνάντησαν δεν έδειξαν την ίδια διάθεση να μιλήσουν μαζί μας, αλλά χαμογελαστές συνέχισαν τις δουλειές τους. Ο πλακόστρωτος δρόμος που κατασκευάστηκε ανάμεσα στα έτη 2003-2005 ήταν από τις πιο ολοκληρωμένες παρεμβάσεις που έγιναν στους οικισμούς της περιοχής. Ψάχνοντας, μάλιστα, στο διαδίκτυο μετά την επίσκεψη στην Κίρρα, ανακάλυψα ότι ο οικισμός ανήκε από το 1878 ως το 1912 στο Bιλαέτι Aδριανούπολης, στο Σαντζάκι Γκιουμουλτζίνας (Kομοτηνής) και στον Kαζά Ξάνθης για να φτάσει μετά από χρόνια να υπάγεται στον δήμο Μύκης.

Θέα που ‘’μαγνητίζει’’ το βλέμμα και προσφέρει στιγμές απίστευτης ηρεμίας

Η απόλυτη ησυχία που επικρατούσε μέσα στον οικισμό διακοπτόταν μόνο από τις συνομιλίες των γειτόνων και της μητέρας που υποδέχθηκε σύζυγο και γιο, οι οποίοι επέστρεφαν από το χωράφι. Σε ένα πλάτωμα στο μέσον περίπου του οικισμού δεν μπορείς να μην σταθείς εκστατικός για την θέα. Ήταν η ώρα που ο ήλιος άρχισε να δίνει διάφορα χρώματα στα σύννεφα του ουρανού καθώς αποχαιρετούσε την καλοκαιρινή μέρα. Αναλογίστηκα πόσο διαφορετικό είναι να ξυπνάς κάθε πρωί και να βλέπεις τόσο ουρανό, να απλώνεται μπροστά σου όλο τα κατάφυτο βουνό με τα απέναντι χωριουδάκια να σπάνε την κυριαρχία του πράσινου. Να μεγαλώνεις και να ζεις μέσα στην ησυχία, σε ρυθμούς τελείως διαφορετικούς από αυτούς που ζούμε εμείς λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω. Δεν είναι όμως όλα τόσο ρομαντικά και ιδανικά. Ιδίως αν δεν είσαι επισκέπτης, αλλά μόνιμος κάτοικος. Βασικές ανάγκες, κυρίως των νέων ανθρώπων, δεν καλύπτονται. Τα παιδιά πρέπει να κάνουν καθημερινά ένα μικρό ταξίδι για να πάνε στο σχολείο, από το νηπιαγωγείο μέχρι και το Λύκειο, αν οι συνθήκες επιτρέψουν να φτάσουν μέχρι εκεί. Ο ιστορικός οικισμός που λίγα χρόνια πριν είχε 170 κατοίκους, σήμερα αριθμεί λίγες δεκάδες, με την απογραφή του 2011 να τους ανάγει σε μόλις 34 μόνιμους κατοίκους και την Άνω Κίρρα 39^η στην σειρά μεγέθους πληθυσμού του δήμου Μύκης.

Αποχαιρετίσαμε τον οικισμό με ανάμικτα αισθήματα: μια πληρότητα που γέννησε η μοναδική θέα και η απόλυτη ησυχία, αλλά και μια κρυφή λύπη, που τόσο όμορφα μέρη μένουν στο περιθώριο και σταδιακά σβήνουν. Η περιέργεια μας οδήγησε και στην Κάτω Κίρρα, τον οικισμό που στέκεται απέναντι από την Σμίνθη και χωρίζεται από αυτόν με τον ποταμό Κόσυνθο. Η μεταλλική πεζογέφυρα πίσω από το τζαμί και το νεκροταφείο της Σμίνθης είναι μια σύγχρονη πινελιά με τα λείψανα μιας παλιάς πετρόκτιστης γέφυρας λίγο παραδίπλα. Ένας κόσμος που υπάρχει παράλληλα και τόσο κοντά στην δική μας πραγματικότητα και καθημερινότητα, αλλά ταυτόχρονα φαντάζει τόσο μακρινός και απόκοσμος.

πηγή   http://www.empros.gr

Πατατόπιτα φούρνου με λουκάνικα και τυριά σε 10′ λεπτά!

 

von Maria Moschou

Υλικά:

2 μεγάλες πατάτες

200 γρ. λουκάνικα χωριάτικα, μοσχαρίσια ή χοιρινά

200 γρ. καπνιστό τυρί

250 γρ. μανιτάρια κομμένα σε φέτες

200 γρ κρέμα γάλακτος 3% λιπαρά

λίγη πάπρικα

λίγο ελαιόλαδο

1 κλωναράκι δενδρολίβανο

Εκτέλεση:

Βράζουμε τις πατάτες, τις ξεφλουδίζουμε και τι κόβουμε σε χονδρές ροδέλες.

Τις στρώνουμε σε ταψάκι που έχουμε αλείψει με λάδι.

Σε τηγάνι ρίχνουμε λίγο λάδι και σωτάρουμε τα λουκάνικα που έχουμε κόψει σε ροδέλες και τα μανιτάρια, προσθέτοντας το δενδρολίβανο.

Τα αδειάζουμε πάνω στις πατάτες και από πάνω ρίχνουμε το τυρί που έχουμε χοντροτρίψει με τη φλούδα του.

Περιχύνουμε με την κρέμα γάλακτος και πασπαλίζουμε με λίγη πάπρικα.

Ψήνουμε στους 180° για 10′ περίπου ή μέχρι να πάρει χρυσόξανθο χρώμα το τυρί.

http://www.syntages

Glaube und Macht in der Orthodoxie Von Cäsaropapismus und Patriarchen-Alleinherrschern

 

 

Von Heinz Gstrein

Eine Kernfrage bildet für die oströmische Christenheit und die aus ihr hervorgegangene Orthodoxie von früh an das Verhältnis Kirche-Staat. Auf dem Prüfstein steht es gerade wieder in Griechenland. Dort stellt eine laizistische Linksregierung die traditionelle Verwicklung von öffentlichen und kirchlichen Belangen in Frage. Die gängige Gleichsetzung von nationalem Griechentum und griechisch-orthodoxem Glauben abzuschaffen, wird jedoch schwer fallen. Mit vollem Gewicht hat sich die Kirche-Staat-Problematik in Russland entwickelt. Dort scheint sich unter Wladimir Putin ein neuer Cäsaropapismus abzuzeichnen. Doch der Schein trügt.

Das Römische Reich hatte sich im 4. Jh. vom Christenverfolger über das Toleranzedikt von Kaiser Konstantin für alle Religionen in den intoleranten christlichen Staat des Heiden- und Ketzerverfolgers Theodosius verwandelt, der als letzter Gesamtkaiser auch über Westrom herrschte. Sein „theodosianisches Konzept“ kam daher nur im oströmischen Byzanz zum Tragen und wurde an die von dort christianisierten Süd- und Ostslawen weitergereicht. Im Abendland hingegen war es mit dem Kaisertum schon 476 zu Ende. Die Kirche sah sich mit noch heidnischen oder arianisch-christlichen Germanen als Trägern der weltlichen Gewalt konfrontiert. Von einem Staat rechtgläubiger katholischer Christen konnte da keine Rede mehr sein. Doch übernahm das Papsttum langsam, aber sicher immer mehr Funktionen einer politischen christlichen Macht. Eine Entwicklung, wie sie dann auch in Konstantinopel nach dessen Fall 1453 unter osmanischer Herrschaft beim Ökumenische Patriarchat zu verfolgen ist.

Im ostmediterranen Raum erfolgte eine erste Einschränkung der totalen „Symphonie“ – so das kanonische Recht – zwischen Kirche und Staat durch die arabisch-islamische Eroberung der Patriarchatssprengel von Alexandria, Antiochia und Jerusalem und die anschließende Regierung bilderfeindlicher Kaiser im byzantinischen Rest. Jetzt sah sich die rechtgläubige, d.h. orthodoxe Reichskirche von den eigenen Herrschern verfolgt, hingegen durch die Kalifen im Rahmen eingeschränkter Kultfreiheit toleriert und in Sachen der Verehrung von sakralen Mosaiken, Fresken und Ikonen sogar beschützt. Von daher entwickelte sich eine ganz andere Auffassung vom Verhältnis der Kirche zu einem nichtchristlichen Staat, der ihr zwar nur ein Minimum freier Entfaltung gewährleistet, sie aber vor noch Schlimmerem behütet.

Schon Ende des 18. Jh. waren das nicht mehr Bilderstürmer, sondern die Glaubens- und Kirchenfeinde der Französischen Revolution. Ihre Ideen fanden dennoch bei den christlichen Untertanen des Sultans Verbreitung, gaukelten ihnen eine revolutionäre Befreiung vor. Gegen diesen Irrtum wandte sich Patriarch Anthimos von Jerusalem (1788-1818). Nach mehreren ekklesiologischen und exegetischen Schriften, die übrigens 1791/92 in Wien gedruckt wurden, veröffentlichte er 1798 in Konstantinopel eine „Väterliche Ermahnung“ mit dem Grundsatz: Besser für die Kirche eine nicht-christliche Obrigkeit, die ihr Wirken einschränkt, sie aber auch legitimiert, als ein areligiöser, antiklerikaler, laizistischer Staat.

Durchgesetzt haben sich aber dann mit einem Adamantios Korais, welcher der „Väterlichen Ermahnung“ seine „Brüderliche Anweisung“ entgegenstellte, die Verfechter der gewaltsamen Herauslösung orthodoxer Nationalstaaten und- kirchen aus dem multireligiösen Osmanischen Reich. Dieser Zustand herrscht bis heute in Griechenland und auf Zypern. Dort hatte sich sogar unter Erzbischof-Präsident Makarios (1960-1977) eine Unterordnung der staatlichen hinter die kirchliche Führung bei deren Personalunion durchgesetzt.

Die bis heute wichtigsten Entwicklungen im orthodoxen Kirche-Staat-Verhältnis vollzogen sich jedoch bei den Ostslawen. Dort hatte sich nach der „Taufe der Rus“ 988 das byzantinische Modell der Einheitssymphonie geistlicher und weltlicher Gewalt etabliert. Angesichts der innerhalb des gesamten Fürstenclans – wie heute in Saudi-Arabien – auf den Nächstältesten übergehende Großfürstenwürde gestaltete sich das Amt des Metropoliten von Kiew zur konstanten, tonangebenden Autorität. Die Mongolen- und später die Polenherrschaft über weite Teile der ostslawischen Orthodoxie führten zu keiner „Unterwerfungsideologie“ wie in Byzanz den Arabern und Türken gegenüber: Das frei gebliebene Nowgorod und später Moskau kristallisierten sich als neue Schwerpunkte kirchlich-staatlicher Geschlossenheit. Das Schwergewicht lag dabei teils auf der staatlichen Seite (Großfürsten, dann Zaren), öfter jedoch in der Hand des 1589 zum Patriarchen „der gesamten Rus und des ganzen Nordens“ aufgerückten Metropoliten von Moskau.

Seinen Höhepunkt erreichte dessen Aufwertung zur Mitte des 17. Jh. durch Patriarch Nikon (1652-66). Nach seinem Sieg in der Auseinandersetzung um eine Liturgiereform, die zur Isolierung der „Altritualen“ (Altgläubige) führte, fühlte er sich stark genug, es auch mit Zar Alexei I. aufnehmen zu können. In einer Handschrift, die im Kloster Neues Jerusalem bei Moskau verwahrt ist, bezeichnete er sich sogar als „Velekij Gossudar“, als „Großer Alleinherrscher“.  Also eine Art orthodoxer Bonifaz VII., der geistliche und weltliche Gewalt in seiner Person vereinen wollte.

Noch ein halbes Jahrhundert später für Peter den Großen ein Grund, das Patriarchat abzuschaffen und sich selbst in absolutistischer Manier zum Kirchenchef zu machen. Die Symphonie blieb im Prinzip erhalten, doch war nun der russische „Imperator“ Dirigent aller, auch der kirchlichen Organe. Was dann für alle Nachfolger Peters bis 1917 gültig blieb. Nur für diese Ära darf von einem Cäsaropapismus gesprochen werden, wie er gern der gesamten Orthodoxie aller Zeiten als Etikett angehängt wird. Im Gegenteil wusste die Russische Orthodoxe Kirche gleich nach Abdankung des letzten Zaren nichts Eiligeres und Wichtigeres zu tun, als ein Konzil einzuberufen und den neuen Patriarchen Tichon zu wählen.

Dieser versuchte eine innerkirchlich freie, dem Sowjetstaat politisch loyale Kirche zu verwirklichen. Was zunächst in grausamer Verfolgung zu scheitern schien, dann aber von 1943 bis zur Perestrojka mehr oder weniger harmonischen Unter- und Einordnung ins Bolschewiken-System im Sinn eines von dessen Islam- zur Kommunistenhörigkeit umgedeuteten Anthimos von Jerusalem geführt hat.

Nach der Wende ist die befreite Moskauer Kirche neben Präsident Jelzin zunächst ihren eigenen Weg gegangen. Dieser mündete aber seit Putin und Medwedew wieder in einstimmige Symphonie mit der nostalgisch-vorrevolutionär ausgerichteten Russländischen Föderation. Dabei herrscht zwar oft der Anschein, dass die orthodoxe Kirche politische Ziele Moskaus unterstützt. Das aber nur dann, wenn sie mit kirchlichen Anliegen identisch sind, wie beim Eintreten für christlich-ethische Werte gegen Verwirrungen und Verirrungen des Zeitgeistes. Insgesamt dürfte aber Putin, dessen Position ohne das Rückgrat der Orthodoxie als Ideologie und Sympathiefaktor ziemlich in der Luft hängt, mehr von der russischen Kirche abhängig sein als diese von ihm.

πηγή  Furche

 

Έκθετοι οι Συνταγματολόγοι

 

Άρθρο του Γεωργίου Τρανταλίδη-Δικηγόρου

Είναι γνωστό τοις πάσι ότι οι πρωθυπουργοί όλων των πολιτισμένων χωρών κάθονται στο σκαμνί όταν διαπράττουν κακουργήματα. Όμως, στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας οι διεφθαρμένοι πολιτικοί έφτιαξαν στα μέτρα τους ένα Σύνταγμα έτσι ώστε με το καταραμένο άρθρο 86 να εισέρχονται στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ με εξιλέωση των αμαρτιών/εγκλημάτων τους. Το άρθρο αυτό είναι πρωτοτυπία και επινόηση της ελληνικής ραδιουργίας για συγκάλυψη κακουργημάτων και σαφέστατα αντίκειται στο θεμελιώδες άρθρο 4 περί ισότητος. Ο κάθε βουλευτής και Υπουργός πρέπει να δικάζεται από τον φυσικό Δικαστή όπως ο απλός πολίτης. Το θέμα της αναθεώρησης του Συντάγματος είναι κατεπείγον και έπρεπε εδώ και χρόνια να διαγραφεί το κατάπτυστο άρθρο 86. Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι εάν δεν υπήρχε το άρθρο αυτό όλοι ανεξαιρέτως οι πολιτικοί θα εφοβούντο τα ισόβια και δεν θα παρεβίαζαν τον Ποινικό Κώδικα κουβαλώντας τις μίζες με τις βαλίτσες. Είμαι επίσης βέβαιος πώς εάν δεν υπήρχε το άρθρο 86 δεν θα είχαμε φθάσει στην πτώχευση και τα μνημόνια. Πελώριες είναι οι ευθύνες των συνταγματολόγων που βρισκόμενοι σε βαθύ ανατολίτικο λήθαργο δεν αντέδρασαν δυναμικά στον κρίσιμο χρόνο, έτσι ώστε να μην επιτρέψουν στους πολιτικούς να εισαγάγουν το άρθρο 86 που απετέλεσε την ταφόπλακα για την απονομή της δικαιοσύνης. Αφυπνίστηκαν πολύ αργά το 2016 γράφοντας «Ένα καινοτόμο Σύνταγμα» που όμως είναι άνευ αντικρίσματος, διότι το πλήγμα από το άρθρο 86 Συντ. ήταν τεράστιο. Οι ευθύνες των συνταγματολόγων ισοδυναμούν με έγκλημα κατά του λαού και της αρχής της ισότητος και φυσικά θα πρέπει να δώσουν σαφείς εξηγήσεις στον ελληνικό λαό για την απραξία τους αυτή. Τις αναμένω με ενδιαφέρον.